ยามลมหนาวผ่าน
ยามอรุณอุ่นเรืองเมืองหัวหิน
ลมหนาวโบยโรยรินทั่วถิ่นฐาน
ไม่คิดว่าหน้าหนาวจะยาวนาน
จะร้าวรานปานไหนยังไม่รู้
มองก่องเก็จเม็ดทรายบนชายหาด
ค่อยค่อยลาดลงน้ำดำรงอยู่
ยามลมพลิ้วปลิวทรายปรายตาดู
ลมหนาวพรูพัดผ่านบนลานทราย
คลื่นยังคงดำรงริ้วเป็นทิวคลื่น
เกินกว่าหมื่นแสนล้านประมาณหมาย
ไม่อาจรู้เบื้องต้นจนบั้นปลาย
คลื่นฤาวายหายลับกับทะเล
อรุณแรงแสงส่องบนฟองคลื่น
มองทั่วผืนน้ำพลิ้วริ้วลมเห่
ดูเดียวดายชายฝั่งเรือตังเก
คงร่อนเร่ลอยลำตามคลื่นลม
ในลมหนาวยาวนานที่ผ่านนี้
บางคนมีผืนหนาของผ้าห่ม
บางคนเห็นความหนาวราวมีดคม
มากรีดรอยระทมจมฤหัย
ตะวันสายฉายสีมีแสงส่อง
ลมหนาวล่องความหนาวเอามาให้
ยามสิ้นแสงส่องฟ้าลงคราใด
หวังอุ่นไอในฟองแห่งท้องธาร
บันทึกหน้าหนาว 2558
โสภณ เปียสนิท
หมายเลขบันทึก: 607790เขียนเมื่อ 4 มิถุนายน 2016 10:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน 2016 10:33 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น