ประวัติหลวงพ่อวิริยังค์ ตอน เดินทางข้ามภูเขาใหญ่

ภาพจากหนังสือ ประวัติการสร้างพระพุทธรูปหยกใหญ่ที่สุดในโลก...

หลวงพ่อบันทึกในตอนต่อมาระหว่างการเดินทางข้ามเขาเพื่อไปจังหวัดนครราลสีมา ขึ้นเขาดงพญาเย็นใช้เวลาตั้งแต่เช้าจนถึงทุ่มเศษก้ข้ามเขาสำเร็จ ระหว่างที่ึ้นเขาเหนื่อยล้ามาก อาจารย์กงมาก็ให้กำหนดจิตไม่ให้ฟุ้งซ่าน ก็พอประทังได้จนข้ามเขาสำเร้จแต่ก็เหนื่อยล้ามาก

แต่พอข้ามเขาได้อาจารย์ก้มาจับไข้ หลวงพ่อก็พยาบาลโดยหาที่พักกำบังให้ ขอฟางกับญาติโยมฟางในหมู้บ้านเล็กๆมาปูลาดแล้วเอาผ้าอาบน้ำปูเพื่อไม่ให้ดินแข็ง กางกลดถวายท่านแล้วนั่งเฝ้าดู ท่านอาจารยืจับไข้สั่น ก็ได้แต่นั่งดู และกดร่างกายท่านไว้ อาจารย์กงมายังบอกหลวงพ่อว่าไม่เป็นไรหรอก ท่านใช้พิจารณาภายในด้วยตัวเองจนเหงื่อไหลออกมาโทรมกายหายจากการจับสั่น รุ่งเช้าก็เดินทางต่อไป

ในค่ำวันหนึ่งระหว่างเดินธุดงค์ หลวงพ่อก็ถวายนวดอาจารย์ตามปกติ แม้จะเหนื่อยมากเหมือนกัน อาจารย์ได้ปรารภว่า..

"...ทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นมันทำให้จิตของคนหดหู่ ย่อท้อต่อกิจการของตนที่กำลังเร่งทำ อันเราก็เช่นกัน เมื่อทุกขเวทนาเกิดขึ้นครั้งนี้ ก็เป็นการลองดีกับผู้ได้บำเพ็ญความเพียรมาแล้วในอดีตอย่างเข้มแข็ง ว่าเป็นเครื่องหนุนกำลังอย่างดีเยี่ยม แม้จะมีกำลังความเพียรมาก แต่บางครั้งก้เกิดความท้อขึ้นมา แต่เป็นเพียงขณะจิตเรียก จิตตุบาต จึงไม่มีความสำคัญแก่เราเลย"

...............

ตอนหน้า ผจญภัยในถ้ำวัวแดง

[คุณมะเดื่อ]

ชอลตุณที่แบ่งปันสิ่งดี ๆ จ้ะ