รำลึกพระนางเรือล่ม
...สายน้ำพัดเงียบกริบเกรงขาม
พระนอนสงบเหยียดยาว
พระขาวใหม่สีน้ำนมบริสุทธิ์
ซากเรือปิดทองผุพัง
โบสถ์มอญเก่าเก่าอบอุ่น
ในหลวงรัชกาลที่ห้าเจ้าแผ่นดิน
พระนางเรือล่มจมดิ่งท้องน้ำ
เสียงสะอื้นกึกก้องสองฝั่งคลอง
ความรักฟู่ฟ่องข้ามกาลเวลา...
(รูปจาก http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=mungchang&... ขอบคุณครับ)
...................
ผมมาประชุมที่โรงแรมแถวปากเกร็ด ถึงตอนสี่ คงเช็กอินไม่ได้ เห็นวัดกู้ เลยเดินมาเพื่อขอแสงสว่างอ่านหนังสือ
แต่เดินไปเรื่อย ๆ เจอสิ่งสวยงามและสงบมากมาย มากกว่าบรรยากาศสงัดและหวาดกลัว
จนเห็นศาลพระนางเรือล่ม ผมเคยอ่านประวัติศาสตร์ท่าน แต่ไม่นึกว่า อยู่ในวัดกู้
เมื่อเข้ามาถึงสถานที่ที่เป็นตำนาน ผมรู้สึกแน่นจุกอก
ถ้าผมร้องไห้คงจะดีกว่านี้
ผมเลยเก็บความรู้สึกของตนเองลงในสมุดบันทึก และนำมาบันทึกลงที่นี้ด้วย
24-2-59 วัดกู้ นนทบุรี
ความเห็น (2)
เดินในวัดกู้ตอนตีสี่ไม่วังเวงเหรอคะคุณหมอ หรือว่าผู้คนแถวนั้นพากันออกจากบ้านมารอรถเมล์กันแล้วเหมือนในกรุงเทพ ฯ