ประวัติย่อของข้าพเจ้า

ประวัติย่อ

ข้าพเจ้าชื่อว่านางสาวดาว พุทธา มีชื่อเล่นว่า ป้อมจ้ะ แต่งงานแล้วกับ นายชัยชาญ อุทุมพร ซึ่งทำงานเป็นหัวหน้าคนงาน มีลูกชาย 2 คน ชื่อ ด.ช.วีรยุทธ อุทุมพร และ ด.ช.ชยพล อุทุมพร ข้าพเจ้ามีิบิดาชื่อนายขาว พุทธา และนางเหรียญ พุทธา บิดาและมารดาเดิมพื้นเพตั้งหลักฐานอยู่หมู่บ้านหนองโกสูงท่านเป็นผู้ช่วย ผู้ใหญ่บ้าน และท่านทำงานเก็บเงินสงเคราะห์ให้ชาวบ้านและวิ่งเต้นเรื่องอื่น ๆ อีกทั้งยังบริจาคที่ดินสร้างถนนให้หมู่บ้านได้ใช้หนึ่งสาย อีกทัั้งร่วมกับชาวบ้านได้ก่อสร้างโรงเรียนบุญศรีฯโดยแกนนำของท่านศรีวิชัย ด้วย ข้าพเจ้ามีพี่น้อง 5 คน เป็นชาย 1 คน และเป็นหญิง 4 คน ส่วนข้าพเจ้าเป็นลูกคนสุดท้อง ปัจจุบัน ข้าพเจ้าจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ทำงานรับราชการครูอยู่ที่โรงเรียนบ้านหนองผือ จากเดิมข้าพเจ้ารับจ้างสอนอยู่โรงเรียนบุญศรีเป็นเวลาสามปี เป็นพนักงานราชการที่โรงเรียนบ้านดอนตำลึง สองพี่น้อง หนึ่งปี แล้วมาสอบบรรจุเป็นครูที่โรงเรียนบ้านชุมนุมพระ ต.เลาขวัญ 4 ปี ตั้งแต่วันที่บรรจุ 3 สิงหาคม 2552 ปัจจุบัน ย้ายเข้ามาอยู่โรงเรียนบ้านหนองผือ ต.เลาขวัญ เนื่องจากต้องการอยู่กับครอบครัวและดูแลแม่ที่ท่านเป็นโรคหัวใจ ปัจจุบันทำงานสอนหนังสือ มีทั้งงานนอกงานใน งานมีปัญหา และไม่มีปัญหา ก็แก้ไขผ่านไปทุกวันพบคนดีก็ดีด้วย พบคนไม่ชอบเราก็ปวดหัวบ้างเจองานหลายงานแสนท้าทาย เหนื่อยยากก็มี มีความสุขก็มีค่ะ

ประวัติความดี ทำทุกที่มีความดีตลอดปีหนึ่งทำงานๆ และก็มีมาก สอนทั้งปีทั้งชาติให้ลูกคนอื่น ทำเพื่ออนาคตของชาติ นับได้ว่าตื่นมาก็ตั้งหน้าตั้งตาทำเพื่อเด็ก ๆ กันเลยทีเดียว แต่ก็มีปัญหา ทั้งงานทั้งคนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้เจอแต่ปัญหาที่แก้ได้ คนไม่เอาปัญหามากวนกัน รักกันดีก็จะอยู่เย็นเป็นสุข คนเราอยู่ได้ไม่ถึงร้อยปีค่ะอย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน และพยายามไม่สร้างปัญหาให้สังคม และประเทศชาติ..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/user/missdao2010

ตอนเล็ก ๆ ก็เรียนได้ที่หนึ่งตลอดขอขอบพระคุณคุณพ่อคุณแม่ที่สนับสนุน แข่งอะไรก็ได้ใบประกาศ ไม่เคยทำให้ครูเดือดร้อน แข่งกีฬาก็ได้เหรียญได้โล่ ไม่ว่าจะรร.บุญศรีตอนประถม เรียนร.ร.สระกระโจมโสภณพิทยาตอนมัธยมต้นก็ได้โควต้า เป็นนักกีฬาเหรียญทองโรงเรียน กรรณสูตศึกษาลัย รร.ประจำจังหวัดก็เป็นนักกีฬา แข่งขันการเขียนเรียงความธรรมมะก็ได้รางวัลของสมเด็จพระเทพฯ ทำงานค้าขายกับพี่เพราะจนทำไมล่ะก็ไม่มีเงินเรียน พอมีลู่ทางก็เรียนเอกชนเรียนวิทยาลัยทองสุขก็ได้เกียรตินิยม เป็นนักกีฬามหาวิทยาลัย ไม่เคยนอกลู่นอกทางทำงานไปเรียนไปจะนิสัยชาวกรุงก็ตรงที่งานมันเยอะยังเรียนอยู่ก็เข้าบ้างออกบ้างตามสถานะ ของคนที่ต้องเรียน ตอนนี้เป็นกรรมการนักศึกษา ออกค่ายอาสาพัฒนาชนบท ทำงานร่วมกับปปส. ไม่เคยมีปัญหากับเพื่อนพ้องปัจจุบันยังติดต่อกันดีทุกรุ่น เป็นครูได้เพราะผอ.ทนง แก้วเขียวท่านมีบุญคุณ ให้เป็นครูจ้างสอน งบของท่านสจ.ศรีวิชัย ให้ได้เรียนวุฒิครู เป็นครูผู้สอนได้เพราะผอ.อร่าม มากระจันท่านเมตตา ให้ไปสอบพนักงานราชการ สอบบรรจุเป็นครูได้เพราะผอ.ณรงค์ กังน้อย เพื่อนของท่านผอ.ธวัชชัย พิกุลแก้ว ท่านเมตตา ให้ไปสอบ สอบบรรจุได้เป็นครูเพราะอ่านหนังสืบขอบคุณสามีที่ได้พาไปตอนนั้นตั้งท้องนั่งมอเตอร์ไซด์ไปสอบ เรียนปริญญาโทได้ก็เพราะผอ.เขตรุ่นนี้ท่านสนับสนุนและได้ปรับเงินเดือนมากมาย มาบรรจุที่ชุมนุมพระมีปัญหามากมายทั้งคนทั้งงานทำงานในเอกคอมพิวเตอร์ที่ตนเองจบปริญญาตรีมาดีนะคะได้ไปงานศิลปหัตถกรรมระดับภาคที่จังหวัดสิงห์บุรีด้วย และก็ผลงานระดับเขตมากมาย ช่วงนี้งานหนักมากหามรุ่งหามค่ำทำสมศ.จนผ่าน งานวิทย์น้อย รร.ส่งเสริมสุขภาพ ได้ใบประกอบวิชาชีพผู้บริหารด้วยค่ะ แต่ก็ต้องยอมรับว่าชักสับสนในหน้าที่ ไหนจะมีการแข่งขันเลื่อนขั้น กันคนอื่นก็เหนื่อย มีลูกคนที่สองแม้สร้างผลงานไว้ก็ต้องจากมาเพราะว่าเริ่มระส่ำระสายในหัวใจมากๆ ช่วงนี้ตัวเองเหมือนถูกมองไม่ดีเลยเพราะสุขภาพไม่ดี ลูกก็มี เรื่องของเรื่องทำงานที่ยาวนานทำให้ล้า ยอมรับค่ะว่าอยากย้ายกลับบ้านมากช่วงปรับเปลี่ยนครูนี่แหละน่าเบื่อสุดๆจะบอกให้ 555 ผอ.ท่านคงทราบแต่ก็นึกถึงท่านนะ แต่พอกลับมาหนองผือท่าน ผอ.ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ ท่านก็ดีค่ะท่านเน้นการบริหารจัดการแบบตัวท่านเองยอมเหนื่อยในการบริหารจัดการและครูต้องทุ่มเทผลสัมฤทธิ์ท่านได้ผลโอเน็ตสูงระดับชาติมาสามปีแล้ว และปีที่สามเราก็ภูมิใจที่มีส่วนร่วมทำผลงานระดับชาติ ทั้งผลโอเนต และที่เด็กๆ เขาทำงานโครงงานเรื่องดินก็มีส่วนร่วมเล็กน้อยแต่ก็ภูมิใจกับเขาด้วย หนึ่งแสนครูดีก็ได้ที่นี่ แต่ไม่มีสิทธิ์ได้รับแบบมีหน้ามีตา ไม่รู้เราไม่บุญวาสนาหรืองัย ก็ไม่รู้ พอพี่เรา รับเข็มคุณงามความดี จากท่านเจ้าฟ้าโสมฯ ท่านสมเด็จพระเทพฯ เออจริงแฮะพี่เราเก่งจัง ไหนจะเรื่องการตัดสินใจใช้เงินสวัสดิการตนเองก็ทำให้ครูระส่ำระสาย แต่ปัญหาของเรา เราว่าเราแก้เองได้นะ แต่ก็หวั่นละถ้าไปอยู่กับคนที่เขาไม่ตัดสินใจแบบเรา ปัจจุบันช่วงปรับเปลี่ยนครูอีกละ ชาวบ้านเริ่มมีอะไรกับเราอีกล่ะความคิดต่างพอครูมาต่างความคิดเราเริ่มเงียบเขาก็พูดว่าเราไม่ดีบ้าง ไม่ดีจากที่เดิมหรือ เปล่าหรอก เขาก็ว่าเราเอาการเอางานดีไปดูผลงานดิถ้าไม่เชื่อ เริ่มแบ่งความคิดว่าเรามีปัญหากับครูเปล่าคะแค่อยากเงียบขี้เกียจพูดงานมันเยอะ ทำไมครูมาใหม่ไม่เคยเห็นเราดีเท่าไรแค่สังเกตว่าทุกที่ แถมครูเก่าที่คบเรามาดีๆ ก็ตีตนออกห่างเคยเห็นความดีกันไหมหนอแปลกนะมันเป็นงี้ (เราอาจคิดไปเองบางส่วนแต่ความจริงชีวิตบัดซบของเรามักเจอแบบนี้) สรุปแก้ปัญหาได้ไม่ได้หนีปัญหาหรอกนะแต่แค่ขอมาพักใจอย่ามาพูดเยอะไม่ชอบ แต่ใจและปากที่เป็นเรื่องกันนี่แก้ไม่หายทุกที่ก็มีอยู่อย่างงี้แต่เราตั้งใจทำปักหลักสักพักแล้วนิทนค่ะทน เพราะบางทีบางเรืื่อง เราเท่านั้นที่ลิขิตใครจะรู้ว่าเราลิขิตชีวิตตนเอง และในบางครั้งก็อาจไม่ถูกใจใครทั้งหมด มันมีเหตุผล แค่เราเป็นคนดีที่สุดของเราไม่ทำร้ายใจใครเหมือนที่เป็นมาตลอด ทำดีที่สุดมาตลอด สู้ต่อไปนะ แต่แค่อยากเตือนตนเองว่าการเป็นนักบริหารมันยากต้องมีสติ ต้องระวังกายวาจาใจ ให้นานที่สุด ไม่งั้นเราก็ต้องเจออย่างนี้แหละแล้วรู้แล้วทำไมพี่เขาถึงมีวาสนาดีกว่าเรา เพราะเขามีมิตรแท้ มีวาจาดี และอดทนอดกลั้น กตัญญู เราก็รู้ว่าเรามี แต่ครูชอบใจนักเลงนี่ซิ วัดกับคนได้ถ้ามันหยาม ก็สมควรดูวาสนาตนเอง 5555 ( สติ และความไม่ประมาท ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น ทำไมนะยิ่งแก่ยิ่งเป็นคนดียากยิ่งเดินลำบากสังขาร นะสังขาร จะตายกันทุกคน แต่คนก็ทำคนให้ตายทั้งเป็นก่อนตาย ถ้าเจองี้ทุกคนต้องสู้นะ ) ชีวิตไม่สิ้นต้องดิ้นไป ขอโทษนะคนดี ๆ ขอโทษนะคนที่ทำไม่ถูกใจ ขอโทษนะสังขารที่วันหนึ่งเราก็อาจไม่ได้ดูแลเธอ ลาก่อน ความชั่ว ขอโทษนะความดีที่ฉันจะมักทำให้เธอด่างพร้อยเพราะฉันมักประมาท