​เสียงแห่งความสดชื่น

เสียงแห่งความสดชื่น

เดี๋ยวห่อเหี่ยว เดี๋ยวสดชื่น

โดยไม่มีความสมเหตุสมผล

บรรเทาได้ด้วยการ ‘บันทึกจิตดีๆ’

เอาไว้กอบกู้จิตเสียๆ

ยุคเราเป็นยุคที่บันทึก ‘ตัวตนที่สดชื่น’ ไว้ได้ง่ายๆ

ไม่ว่าจะเป็นรูปถ่ายหรือสุ้มเสียง

แต่สิ่งที่กระตุ้นจิตให้กลับเข้าที่ได้เร็วที่สุด

คือ ‘เสียงกุศล’ ที่มีความต่อเนื่องของตัวเอง

กระแสเสียงที่ประกันความเป็นกุศลชัดที่สุด

ได้แก่ เสียงในขณะที่จิตมีความจดจ่อกับธรรมอันสว่าง

อย่างตอนที่สวดอิติปิโส

หรือตอนอ่านธรรมะ

อ่านเทศนาธรรมที่ช่วยคลายกิเลสได้

ช่วยให้เข้าใจความไม่เที่ยงได้

ช่วยให้เข้าถึงความรู้สึกว่ากายใจไม่ใช่ตัวตนได้

ขณะใดมีจิตใจตื่นเต็ม อย่าปล่อยให้หายไปเปล่าๆ

ให้ใช้โทรศัพท์มือถือ

บันทึกเสียงสวดเต็มปากเต็มคำอันสดชื่นเอาไว้

จากนั้นเมื่อใดห่อเหี่ยว ก็แค่เปิดฟัง

คุณจะพบว่าตัวเองเข้าที่เข้าทาง

กลับไปมีกระแสกุศลจิตแบบเดิม

ได้เร็วกว่าฟังคนอื่นปลอบใจเป็นสิบเท่า

ราวกับตัวตนในอดีตเดินทางข้ามเวลา

มาช่วยฉุดตัวตนปัจจุบันขึ้นจากหล่มอย่างไรอย่างนั้น

ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะ เสียงจากแก้วเสียงของคุณ

คือสิ่งที่จิตยึดว่าเป็นตัวคุณ

เมื่อใดได้ยินเสียงตัวเองแบบหนึ่งๆ

ก็เท่ากับกระตุ้นให้รู้สึกรู้สาเกี่ยวกับตัวตนแบบนั้นๆอีกครั้ง

วิธีนี้จึงเหมาะยิ่งกับผู้มีอารมณ์เหวี่ยงกลับไปกลับมา

เมื่อกอบกู้จิตแย่ๆในปัจจุบัน ด้วยจิตดีๆในอดีตอย่างได้ผล

ยิ่งบ่อยก็ยิ่งลดตัวตนภาคตกต่ำลงเรื่อยๆ

กระทั่งรักษาสภาพจิตดีๆไว้ให้คงเส้นคงวา

ขึ้นง่าย ตกยาก เป็นกุศลมากกว่าอกุศล

เป็นสุขแบบไม่ต้องฝืนแกล้ง เลิกแกล้งตัวเองให้เป็นทุกข์

กับทั้งพร้อมทำความเข้าใจตัวเอง

มากกว่าจะพร้อมทำให้ตัวเองไม่เป็นที่เข้าใจด้วย

ดังตฤณ

เมษายน ๕๘