เกร็ดเล็กน้อย (3)จาก'ความทรงจำถึงกะหรี่ที่แสนเศร้า':กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ
5
'ในท้ายที่สุด เราไม่มีทางเลี่ยงที่จะเป็นอย่างที่ทุกคนเชื่อว่าเราเป็น' ผมไม่อาจยืนยันต้นกำเนิดที่แท้จริงว่าประโยคนี้อยู่ในงานชิ้นใดของจูเลียส ซีซาร์
...ผมดับไฟด้วยลมหายใจสุดท้ายสอดประสานนิ้วตัวเองเข้ากับนิ้วเธอไว้เพื่อที่ผมจะได้จูงนำทางเธอ
แล้วเฝ้านับเสียงนาฬิกาดังครบสิบสองครั้งตอนเที่ยงคืน ด้วยน้ำตาสิบสองหยาดสุดท้ายจวบจนไก่เริ่มขัน
ตามด้วยเสียงระฆังแห่งความปีติและพลุไฟเฉลิมฉลองร่วมยินดีปรีดากับการรอดชีวิตปีที่เก้าสิบมาได้อย่างมั่นคงปลอดภัย
...นี่คือชีวิตจริงที่หัวใจผมยังปลอดภัย แถมถูกตัดสินให้ตายอย่างสมรักในความทรมานอันแสนสุขวันไหนสักวันหลังวันเกิดปีที่หนึ่งร้อยของผม.
........
อวสาน
ความเห็น (2)
" เราไม่มีทางเลี่ยงที่จะเป็นอย่างที่ทุกคนเชื่อว่าเราเป็น....."...
ก็จริงนะ...เราเลี่ยงไม่ได้ แต่...เราก็เป็นได้เฉพาะ...ที่เขาให้เป็น...
แต่...สำหรับเรา....ไม่เป็น.....เอ๊ะ ! งงไหมเนี่ยะ ?
ประมาณ ตถตา หรือเปล่าครับ...