พ้นโลก พ้นทุกข์

เมื่อวันคืน เคลื่อนไป ไม่มีหยุด

สังขารทรุด ไปด้วย ไม่มีถอย

สัญญาอีก รูปด้วย เวทนาพลอย

เสื่อมไม่ถอย วิญญาณ ก็เช่นกัน

ความไม่เที่ยง นั้นมีอยู่ ทั่วทุกที่

สัมพันธ์มี แล้วห่าง ร้างไกลหนอ

เคยดีกัน กลับเงียบงัน ให้ฉันรอ

จะไม่พ้อ แต่จะรับ สถาณการณ์

แม้ครอบครัว เครือญาติ ว่าสายเลือด

ยังมีเหือด หายได้ ไม่เสมอ

แค่รับรู้ รู้รับ อย่าเผลอเรอ

ตรึกเสมอ มันแปรได้ ไปตามกาล

ท่านบอกแล้ว ยึดตรงไหน นั่นคือผิด

จงทำจิต ให้ว่าง อยู่เสมอ

ปัดอารมณ์ ที่รบกวน อย่าเผลอเรอ

อย่าได้เผลอ อารมณ์มา อย่าครอบครอง

สิ่งใดเกิด สิ่งนั้น นั่นจะดับ

อย่ายอมรับ ว่าเที่ยง อย่าเดียงสา

ในกลลวง ความเป็นเจ้า จากมารา

ใช้ปัญญา สลัดออก จากภพภูมิ

อย่ายินดี ในการ จะเวียนเว่าย

ชะล่าใจ ในโลก อย่างโลกหนอ

มุ่งบำเพ็ญ ทำให้มาก ให้เพียงพอ

เพื่อสิ่งขอ นิพพานได้ สมใจเอย

สงวนสิทธ์; คติธรรมเพื่อสอนตนเมื่อ 17/03/14