อโรคยา ปรมา อาภา 2 : เจียมสังขาร

เขียนบันทึกนี้ก่อนเลิกงานเร็วกว่าทุกๆวันด้วยตั้งใจจะไปพบหมออีกรอบ หลังจากกินยา แก้อักเสบกล้ามเนื้อ แก้ปลายประสาทอักเสบ ครบแล้ว ปรากฏว่าอาการข้อเข่าซ้ายยังไม่หายปวด

หมอบอกไว้คราวที่แล้วว่าหากไม่หายอาจต้องตรวจกระดูกดู ซึ่งอาการนั่งพักเพียบไม่ได้ และนั่งคุกเข่าไม่ได้ งอเข่า ด้านซ้ายไม่ได้ ทำให้ผู้เขียนเองก็กังวลสงสัยอยู่ว่าสาเหตุมันเป็นจากอะไรกันแน่

แม้ลูกสาวจะวินิจฉัยตลกๆตามสไตลืว่าสาเหตุมาจากอายุที่แก่มากขึ้นนั้นจะถูกต้อง แต่ก็ต้องหาวิธีที่จะรักษาเพื่อที่จะเดินเหินทำงานทำการได้ตามปกติ หรือหากไม่ทำงานแล้วก็ใช่ว่าจะอยุ่นื่งๆเแยๆคงเแาตายก่อนป่วยตายแน่ๆ

ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ ก็จริงแท้แน่นอน แต่ความที่มีโรคก้ได้ให้แง่คิดเรามากมาย อย่างครั้งนี้ ให้เรารู้จักระมัดระวังในการทำงาน ทำกิจกรรมใดๆให้รู้ว่าอายุหรือวัยเรามันไม่หนุ่มแน่นเหมือนเก่าแล้ว หรือพูดง่ายๆอย่างที่คนทั่วๆไปบอกว่าไม่เจียมสังขาร

ดังนั้นการตั้งสติ ระลึกถึงความไม่แน่นอนวันนี้ ให้รุ้ว่า เมื่อวานเป็นอย่างไร วันนี้เป็นอย่างไร

รู้สติแบบ...เจียมสังขาร...ก็แล้วกันนะเรา

......................

...น้องปอ คนซ้าย ....คนที่วินิจฉัยว่าอากาีปวดเข่าเกิดจากความแก่...

เขียนใน GotoKnow โดย พ.แจ่มจำรัส
ใน ลมหายใจแห่งตัวตน

คำสำคัญ (Tags): #ปวดเข่า#สังขารไม่เที่ยง

หมายเลขบันทึก: 595425เขียนเมื่อ 28 กันยายน 2015 17:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน 2015 17:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน