..... จุฬา ปักเป้า ... (ฉันท์ห่อโคลง...อินทรวิชียรฉันท์ ๑๑ + โคลง สี่สุภาพ)

๐๐ สิ้นหนาวก็เข้าแล้ง .....................................วตะแห่งแสดงว่าว

กีฬาประชาเรา ................................................นฤเร้าสิมากชม

๐๐๐ หมดหนาวคราวสู่แล้ง ...............................เตรียมใจ

รีบเร่งลุรีบไป ..................................................แข่งว่าว

กีฬาประชาไทย ...............................................บอกกล่าว

ดูแข่งตอนสาวน้าว ...........................................ป่านเร้าใจหนอ

๐๐ ว่าวดีมิได้ขลาด ...........................................จะผงาดละเล่นลม

คนดูก็ชื่นชม .....................................................สุข(ะ)สมภิรมย์ปอง

๐๐๐ ว่าวดีมีแต่ขึ้น ..............................................ลอยลม

คนแห่ติดตามชม ................................................ทั่วหน้า

สนุกสุขเชียร์ขรม ................................................เริงร่า

แตกตื่นยืนมองฟ้า ...............................................แอ่นล้าตามอง

๐๐ ปักเป้าก็เฝ้าล่า ...............................................ปะจุฬาผงาดมอง

โฉบคว้าจุฬาจ้อง .................................................สติต้องประคองไกล

๐๐๐ จุฬาหาปักเป้า ...............................................ตีกัน

โฉบไล่หาชัยพลัน ................................................เร่งเข้า

สุขสมบ่มประชัน ...................................................ขันแข่ง

สนุกสุดแรงเร้า .....................................................จึ่งเฝ้าดูเฉย

๐๐ เสร็จสรรพก็รับโล่ห์ ..........................................ชนะโก้ประทับใจ

กีฬาชนิดไหน .......................................................ก็จะให้สนุกพลัน

๐๐๐ พอเสร็จสรรพรับได้ ........................................รางวัล

มอบโล่ห์โชว์ประชัน ..............................................ยั่วเย้า

กีฬาชักพากัน .......................................................สรรค์สู่...ดูเอา

ควรรีบเร่งปลุกเร้า ..................................................สู่เป้าจุดหมาย

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์

วตะ = ข้อปฏิบัติ, ประเพณี , ธรรมเนียม

ว่าว = หว้าว (เอกโทษ,โทโทษ)

นฤ = คน

[ยายธี]

เสียดาย ที่ๆสนามหลวง...เป็นลานจอดรถเสียหลายสมัย...เคยเมื่อเด็กสนามเขียวแหงนมองเขาเล่นว่าวนี้ มีเมี่ยงคำกิน..ด้วย จ้ะ

[วันปีย์]

ก็น่าเสียดายสนามหลวงในความเคิดเห็นของคนรุ่นเก่าๆ ที่ยังมีภาพติดตรึงอยู่เหมือนเป็นตำนาน ภาพของจักรยานที่มีไว้ให้เช่าหัดขี่ ภาพของสนามกีฬาแข่งขันคว้าว่าว ภาพของร้านค้าขายอาหารประเภทไก่ย่าง แกล้มสุรายามแดดร่มลมตก พร้อมกับนั่งชม จุฬา คว้า ปักเป้า จนเพลินกลับบ้านไม่ถูก (เมาจัด) ซึ่งสิ่งเหล่านี้เมื่อผ่านไปก็ไม่สามารถหวนคืนมาได้แล้วครับ ก็ฟังจากผู้ใหญ่เล่าให้ฟังน่ะแหละ ครับผม

[คุณมะเดื่อ]

สมัยเด็ก ๆ ชอบวิ่งว่าวกับน้อง ๆ

(ตามประสาเด็กไกลปืนเที่ยงอ่ะนะ