..... วันที่ฟ้าหม่น .....
...เมฆหมอกมัวสลัวหนาเข้ามาปก
ความวิตกเข้าแทรกแยกสลาย
ยากยิ่งนักจักหย่อนหรือผ่อนคลาย
จนกว่าวายวางดับลับโลกา
... ความแพ้พ่ายหมายทุกสิ่งดิ่งลงเหว
มีแต่เลวเรื่องร้ายลิ่วกรายหา
ถมกระหน่ำซ้ำซากยากเยียวยา
เมื่อใดหนาจะพาพ้น อนธการ
... แม้ขับขานกรานไหว้ให้พรหมรู้
แด่พระผู้สถิตย์ธรรมช่วยนำผ่าน
ยังคงไร้ในเมตตามาเจือจาน
อันตรธานลิ่วลับกับสายลม
... ความระกำช้ำทรวงที่หน่วงหนัก
คงยากจักแก้ไขดังใฝ่สม
หมดที่พิงอิงกายให้หายตรม
มีแต่บ่มความทุกข์จนสุกนาน
... โชคชะตาพาตลกนรกแกล้ง
ดั่งถูกแช่งหรือไรช่วยไขขาน
แม้กระทำความดีมากมีคาน
ใยยังผลาญตัวเราไม่เข้าใจ
... จะให้ทำสิ่งใดวานใครบอก
แต่อย่าหลอกลวงล่อพอได้ไหม
สุดแสนเข็ญเช่นดังที่ฟังไป
หรือยังไม่พอเพียงเลี่ยงเวรกรรม
ผู้ประพันธ์ : วันปีย์
ความเห็น (2)
ฟ้าหม่นเพราะฝนมา
เสียงหลังคาดังโครมคราม
ต้นไม้โค่นหักตาม
เข้าพรรษา...หน้าฝน...จริง
ฝนของคุณมะเดื่อนี่แรงจริงๆนะครับ