เด็กบ้านบ้าน

นานเท่าไหร่แล้วที่ก้าวเข้าสู่รั้วมหาลัยเข้าเมือหลวงพบเจอหลายๆอย่างที่แปลกตา แต่แปลก สิ่งอำนวยความสะดวกมากมายในเมือง กลับทำอะไรข้าไม่ได้ ฮาๆๆ ที่ไหนๆจะสะดวกเท่าบ้านเรา..... !! น้ำดื่มที่คนในเมืองต้องซื้อดื่มกิน ต่างกะบ้านเราที่ปีนโอ่งกรอกน้ำสบายใจ อยากกินใข่เจียวใส่ชะอมต้องหาซื้อตามตลาดแต่บ้านข้า ตามรั้วเยอะแยะ เช่าหอในเมืองราวตากผ้าคับแคบซ้ำยังต้องเสี่ยงโรคจิตขโมยแต่บ้านเรา ราวตากผ้าเป็นไม้พาดยาวหรือไม่ก็เชือกขึง ตากได้เป็นกิโล หมากไม้ที่คนในเมืองไม่รู้จักแถมยังร้อง อี้!!ทุกครั้งที่ข้าเล่าถึง เอ้าา เฮ้ยนั่นของโปรดข้าเลย ตามบ้านข้าเต็มเลยไม่ต้องหาซื้อ จิ้งหรีด จี้ป่ม หน้าฝาทีไร ร้องระงม ข้าพาน้องๆขุดๆเอาน้ำหยอดก็เจอละ ตี่อร่อยทีเดียว เสียงรถราไม่มี เสียงดนตรีไม่ดัง นั่งนอนฟังเสียงไก่ขัน สบายใจตามเด็กบ้านบ้านที่นานๆครั้งได้กลับบ้านหลังจากพักเหนื่อยจากทำงาน อีกไม่กี่วันก็เข้าสู่การเดินทางอีกครั้ง เข้าสู่โหมดที่ทุกอย่างต้องซื้อแม้กระทั่งน้ำดื่ม ............