..... แอบรัก ... (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) .....

คิ้งโก่งลำคันศร.....ปิยพร รติยล..........หากใครติงามล้น ...... ปุถุชน บ่ คนตรง

๐๐ ได้พบประสบพักต์ ..................ก็ ริรักมิเจียมตัว

แม้นเราสิรูปชั่ว ............................ผิวะใจพระคงคา

๐๐ นวลน้องนิลาวัลย์ ...................มิกระชั้นก็งามตา

ดวงเนตรวรางคณา ......................เหมาะเจาะสมสุวิมล

๐๐ คิ้วโก่งลำคันศร ......................ปิยพร รติยล

หากใครติงามล้น .........................ปุถุชน บ่ คนตรง

๐๐ ทรวงงามอร่ามตา ...................สินะพาฤทัยหลง

ทรวดชมประสมองค์ .....................ธุระล่วงประสาชาย

๐๐ กลิ่นกายมะลิหอม ...................อุระยอมกระซิกกาย

ใจเราสิมองหมาย ........................กระแซะร่างกระทบนวล

๐๐ เพ็ญพักต์ละไมยิ้ม ..................ดุจ(ะ)พริ้มละม้ายสรวล

แก้มน้อยจะเย้ายวน ......................อภิรมย์ประทับใจ

๐๐ เยื้องย่าง ณ ไมตรี ...................อติถีระวีใน

จ้องมองก็ผ่องใส ..........................ช(ะ)ร(ะ)โลงประคองอร

๐๐ ผ่องแผ้วประจักษ์แจ้ง ...............จิต(ะ)แล้งก็ห่างจร

โอ้องค์อนงค์พร ............................รุจิเทพหทัยหวาม

๐๐สวยสาวก็ขาวผ่อง .....................ดุจ(ะ)พ้องพระจันทร์งาม

หนุ่มใด บ่ ไต่ถาม ...........................วิปริตมิคิดชาย

๐๐ หยดย้อยและหวานเยิ้ม .............. กิระเพิ่มพจีพรู

ใครฟังก็ต้องรู้ .................................เสนาะหูพิลาสดี

๐๐ ไม่กล้าจะบอกรัก ........................เหยาะแหยะนักเพราะใจพี่

หากเธอมิยินดี .................................ปฏิเสธทุเรศเรา

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์

นิลาวัลย์ = งามยิ่ง,งามเลิศ .......... วรางคณา = หญิงผู้ประเสริฐ

สุวิมล = กระจ่าง,บริสุทธิ์แท้ ............ รติ = ความยินดี, ชอบ, รัก

อติถี = แขกผู้มาเยือน .....................รวิ,ระวี = ดวงอาทิตย์

ชรโลง , (ชะระโลง) = พยุง ,จูง .................. กิระ = คำเล่าลือ

พิลาส = กรีดกราย,งามสง่า

[พ.แจ่มจำรัส]

เพราะพริ้ง สะอิ้ง สะอื้น รื่นใจ....