๑๔๖. บทกวีจำเป็น : เพื่อนรักมัธยม

..........หลังจากที่ผู้เขียนเรียนจบมัธยมศ่ึกษา ไปศึกษาต่อในระดับอุมศึกษาจบและเข้าทำงาน ไม่มีโอกาสได้พบเพื่อนๆต่างคนต่างไปประกอบอาชีพ จนกระทั่งมีไลน์เพื่อนติดต่อมาเชิญร่วมพบปะสังสรรค์ ดีใจสามสิบกว่าปีจะได้เจอกันอีกครั้ง...

เพื่อนรัก อ.จ.(3.5/21,5.1/23)

.........วันเวลาผันผ่านเนินนานปี

พวกเรานี้ห่างไกลกันสุดกู่

จากเพื่อนพ้องน้องพี่ถิ่นที่อยู่

เพื่อมุ่งสู่จุดหมายปลายทางฝัน

.........อาจมีบ้างบางครั้งลืมส่งข่าว

บอกเรื่องราวให้รู้ว่าสุขสันต์

หรือมีทุกข์ร้อนรนจนจาบัลย์

ความผูกพันผองเพื่อนคงตราตรึง

.........แม้อยู่ไกลใต้หล้าเฝ้าตามหา

อยากพบหน้าเกลอเก่าเฝ้าคิดถึง

สามสิบหกปีกว่ายังคะนึง

เพ้อรำพึงหวังสักวันร่วมพร้อมเพรียง

(อร วรรณดา ๑๘ ก.ค. ๕๘)

[คุณมะเดื่อ]

ชีวิตวัยเด็ก คือ ชีวิตที่เต็มไปด้วยความฝัน

และมีแต่ความสุขสนุกสนานนะจ๊ะ

[ส.รตนภักดิ์]

อดีตเป็นได้ครั้งเดียว แต่เปล่าเปลี่ยวเป็นได้หลายครั้ง

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ คุณครูมะเดื่อ

ชีวิตวัยเด็กเป็นชีวิตที่สุขสนุกสนาน เต็มเปี่ยมด้วยความจริงใจต่อกัน

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ อาจารย์ ส.รตนภักดิ์

"อดีตเป็นได้ครั้งเดียว" เก็บเกี่ยวความทรงจำดีๆไว้ค่ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ อ.นุ

คุณลุง วอญ่า

คุณครูมะเดื่อ

อาจารย์บุษยมาศ

คุณวินัย เจริญเฉลิมศักดิ์

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ