ชีวิตต้องสู้

ช่วงนี้ ลูกสาวคนเล็กมาพักด้วย เนื่องจากต้องไปสอบชิงทุนของหน่วยงานแห่งหนึ่ง แต่ยังมีปัญหาเรื่องการสอบคะแนนภาษาอังกฤษยังไม่ผ่าน ต้องไปเรียนเพิ่มที่มหาวิทยาธรรมศาสตร์(รังสิต) จะมีปัญหาในการเดินทางไปเรียน โดยกำหนดเริ่มเรียนในวันที่ ๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๘

ก่อนที่จะถึงวันจริง ได้มอบให้พี่สาวคนที่สอง พาน้องสาวไปทดลองการเดินทางไปเรียนที่สถาบันดังกล่าว โดยเริ่มจากนั่งรถมอเตอร์ไซรับจ้างจากบ้านพัก ไปลงที่หน้าปากซอย แล้วต่อรถเมล์สาย ๙๗ ไปลงที่สถานีรถไฟบางซื่อ หล้งจากนั่นไปนั่งรถไฟใต้ดินที่สถานีบางซื่อ ไปต่อรถตู้ที่สวนจตุจักร แล้วต้องไปนั่งรถตู้ไปลงที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์(รังสิต) และต่อรถสายประจำมหาวิทยาลัยเข้าไปอีก ต้องใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงครึ่งโดยประมาณ หากเป็นวันธรรมดาก็จะต้องบริหารเวลาเพิ่มขึ้นอีก เสียค่ารถประจำทางไป-กลับประมาณ ๑๒๐ บาท ไม่รวมค่าอาหาร

หลังจากไปทดลองเดินทางมาแล้ว ดูอาการลูกสาวจะมีความกังวลไม่น้อย เพราะเคยอยู่แต่ต่างจังหวัดมาก่อน นาน ๆ จะได้เข้ามากรุงเทพฯสักครั้ง ..เหนื่อยในการเดินทาง ไม่คิดว่าจะไกลมาก...เสียงบ่น

งานทุกอย่างจะต้องมีปัญหา ชาวนาเองก็ลำบากมากว่าเราน่ะ...พ่อแม่เราต้องสู้กับแดด ทนกับฟ้าฝน หนักก็เอา เบาก็สู็...ของเราแค่นั่งรถ ไม่หนักหรอกน่ะ...เสียงพี่สาวปลอบ

...ใหม่ ๆ ก็ยังงี้ล่ะ เหมือนกับพี่ที่เข้าทำงานใหม่ๆ เครียดมาก พอปรับตัว ปรับใจได้ทุกอย่างก็สบาย...พี่สาวอีกคนให้กำลังใจ

...ครั้งแรกก็ยังงี้และ คนเรากลัวกับสิ่งที่เราคิด คิดเองกลัวเอง เดินทางบ่อยขึ้น และปรับตัวได้ก็สบายแล้ว...พ่อให้กำลังใจ

... คนเราถ้ารักความก้าวหน้า ต้องรักอุปสรรค ทุกอย่างต้องเสียไป จึงจะได้มา การทำความดีก็คือการฝืนใจทำในสิ่งที่เราไม่ชอบนั่นเอง การฝืนบ่อย ๆ ก็จะชิน กลายเป็นนิสัย หลังจากนั่นก็จะสนุกเอง..พ่อพูดเสริม

พ่อ และพี่ ๆ ต่างพูดให้กำลังใจ เมื่อเราเลือกมาทางนี้ เราต้องสู้ คำว่า..เหนื่อย ทำไม่ได้ ท้อใจ อย่าไปคิด...ชีวิตคนเราขึ้นอยู่กับเงาความคิดของเราเอง...

จริง ๆ ค่ะ ...คนเก่ง ไม่ใช่คนที่ได้ทำในสิ่้งทีเขาชอบ แต่เป็นคนที่ทำในสิ่งเขาเกลียดได้เช่นเดียวกับสิ่งเขาชื่นชอบมากกวา...เสียงลูกสาวพูดขึ้น

ปัญหา และอุปสรรค เป็นเพียงสิ่งกีดขวางหนทางในการเดินทางไปสู่เป้าหมายของชีวิต ในช่วงใดช่วงหนึ่งเท่านั้น เราจงมองไปที่เป้าหมายข้างหน้า อย่าไปมองให้จบลงแค่...ปัญหาและอุปสรรค...ที่อยู่ระหว่างทางเท่านั่น จะทำให้เราหลงทาง และติดทางอ้อม

ชีวิตของเราจึงขึ้นอยู่กับเงาของความคิดของเรานั่นเอง!!!