ลุงกับหลาน

เห็นสายน้ำไหมเล่าไอ้หนู

ล่องไกลสุดกู่สู่ที่ไหน

เห็นแต่แค่ธารนั้นล่องไป

สู่แดนแสนไกลไม่กลับคืน

เห็นวันหมุนเวียนและเปลี่ยนแปร

เป็นแค่รอยคมอันขมขื่น

เป็นสุขสมหวังไม่ยั่งยืน

เป็นหลับและตื่นอันตื้นตัน

เห็นวัยเปลี่ยนวนคนเติบโต

เด็กน้อยเยโยกลางเย้ยหยัน

เคว้งคว้างย่างไปผ่านวัยวัน

สู่ปลายทางนั้นอันแน่นอน

มองเห็นกล้าไม้ต่ำใต้ต้น

เติบโตตั้งตนมิหยุดหย่อน

ภาพลวงล่วงเลยมิเคยย้อน

รอวันม้วยมรณ์ตอนปลายมือ

เปลี่ยนแปรผ่านไปในรอยเปื้อน

ทางเถื่อนเหมือนเถ้าเรายึดถือ

ภาพเงางุนงงหลงคำลือ

ยึดถือทางผิดอนิจจัง

จงจำเอาไว้เถิดไอ้หนู

เหล่านี้คือครูผู้สอนสั่ง

ทุกสิ่งผ่านไปไม่จีรัง

เหมือดังสายธารการเปลี่ยนแปร

[คุณมะเดื่อ]

รับทราบเรื่องที่ท่านอาจารย์ไปร่วมปาร์ตี้ชายหาดสามพระยาไม่ได้จ้ะ

ไม่เป็นไรโอกาสหน้าต้องมี สักวัน...จ้ะ