วิสาขบูชา ๕๘ : ปัญญาญาณ สู่ จิตเดิมแท้

ใกล้จะถึงวันวิสาขบูชา ๒๕๕๘ เข้ามาทุกวัน
ตามที่ตั้งใจไว้นั้น คือ จะเขียนบันทึกธรรมในวันสำคัญ
ถอดบทเรียนผลการฝึกตนในช่วงเวลานั้น ๆ เอาไว้ หนอ

ถ้าจะอ่านบันทึกนี้ให้ได้ประโยชน์

ควรเรียนรู้และทำความเข้าใจกับ จิตเดิมแท้
และญาณทั้ง 3 สาม (สัญชาตญาณ ปรีชาญาณ และปัญญาญาณ) ให้พอรู้ก่อน หนอ

ไม่เช่นนั้น ผมเดาว่า บันทึกนี้อาจดูซ้ำซาก น่าเบื่อยิ่งนัก หนอ

ประสบการณ์ทำในช่วงเวลานี้

ยังคงอยู่ที่คำ 2 คำเป็นหลัก คือ ปัญญาญาณ + จิตเดิมแท้ หนอ

ความคิด ปิดบัง จิตเดิมแท้

ทุกคนมีปัญญาสู่การตรัสรู้ในจิตเดิมแท้ หรือ ตถตา เท่าเทียมกัน

แต่เราไม่รุ้ และไม่ได้แจ้งประจักษ์ต่อจิตเดิมแท้ของเรา เราจึงแสวงหา..ด้วยการคิด

มิจฉาทิฎฐิ ทำให้เราข้องอยู่กับโลก

ส่วนสัมมาทิฏฐิ ช่วยให้เราออกจากความข้อง

แต่การละได้ทั้ง 2 ทิฎฐิ นั้น ขึ้นชื่อว่า อยู่เหนือ หนอ

เพียงเข้าถึงจิตเดิมแท้ให้ได้ ปัญญาแห่งการตรัสรู้จะเผยออกมาเอง หนอ

ด้วยความไม่รู้

ปีก่อน ๆ นั้น ผมปฏิเสธปรีชาญาณ จะเอาแต่ปัญญาญาณฝ่ายเดียว

พอล่วงมาถึงปีนี้ ถึงได้รู้ว่า

ต้องใช้ทั้ง 3 อย่างก่อน โดยใช้ให้เป็นให้สมดุลย์

ไม่ใช่เอาแต่ปัญญาญาณ แล้วปฏิเสธปรีชาญาณ หนอ

สัปดาห์ท้าย ๆ นี้

จึงเป็นความพยายามฝึกใช้ สร้างสมดุลย์

หาทางสายกลายแห่งการช่วงใช้ญาณทั้ง 3 สาม หนอ

-----------------------------------------------------------