ตัวผู้เขียนเองที่มีความรักความสนใจเข้าไปคบหาสมาคมกับคนอย่างปราศจากการเลือกที่รักมักที่ชังโดยที่คิดว่าตนควรจะมีส่วนร่วมดึงคนเหล่านี้ขึ้นมาจากขุมนรกเพื่อให้สังคมยอมรับ แต่ก็มักถูกห้ามปราม หรือไม่ก็ถูกกีดกันจากกลุ่มบุคคลบางกลุ่มแม้กระทั่งผู้ที่อยู่ใกล้ชิด โดยที่อ้างว่า "ชีวิตฉันจะมาเสียหายเอาเมื่อแก่"
ผู้เขียนมีนิสัยนำตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับกลุ่มบุคคลที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมจากสังคมอย่างที่ได้หยิบยกมาเป็นตัวอย่างแล้ว เพราะคิดว่าไม่เช่นนั้นแล้วการที่จะดึงคนเหล่านี้ขึ้นมายืนอยู่ท่ามกลางสังคมได้อย่างสง่างามก็คงเป็นไปได้ยาก
หากจะพูดว่า คนเหล่านี้ไม่ได้ผุดได้เกิด ถ้าใครได้อ่านเรื่องนี้แล้ว ขอให้ถามตัวเองว่า การปฏิบัติจากตัวฉันเองเท่าที่กล่าวมาแล้วทั้งหมดนั้น มันทำให้เขามีโอกาสเกิดใหม่หรือเปล่า?
ผู้เขียนขอยืนยันอย่างหนักแน่นว่ามีแน่นอน แม้จากจุดเล็กๆ เพียงจุดเดียว ถ้าเราเริ่มต้นจากใจตนเองและนำปฏิบัติอย่างมั่นคงแน่วแน่ ก็มีโอกาสขยายผลออกไปได้อย่างกว้างขวาง
จากบทความ คุณค่าชีวิตของคนที่สังคมรังเกียจ 14 กุมภาพันธ์ 2551
ไม่มีความเห็น