เมื่อวันที่ ๓ เมษายน ๒๕๕๘...ฉันนำกระดูกของพ่อไปเก็บไว้ที่
อัฐิเจดีย์ที่วัด...โดยพวกเราลูก ๆ - หลาน ๆ ทำหน้าที่ฉาบปิด
ให้พ่อด้วยตัวเองกัน...สำหรับครอบครัวของฉัน ๆ ชอบพูดความจริงกัน
เพราะความจริงที่พูดนั้น เป็นสิ่งที่เป็นจริงที่ออกมาจากใจ...
สัจธรรม ก็คือ ความจริง...บางครั้ง ความจริงมนุษย์แต่ละคน
รับกันไม่ค่อยได้ แต่สำหรับครอบครัวของเรา ๆ เรียนรู้เกี่ยวกับ
ความจริงกันทุกคน...และยอมรับสิ่งที่เป็นจริงกันมากกว่า...
ฉันยังแซว...ปู่จเรของเจ้าฟ้าครามว่า...เอ้า!!! คิวต่อไปของใครล่ะ?
เลือกเอานะจะทำเจดีย์กันตรงไหน? พร้อมหันไปดูสีหน้าปู่จเร
ซึ่งไม่ได้สะทกสะท้าน...แถมบอกว่า...ตายไปแล้ว ไม่รู้อะไรแล้ว
แล้วแต่คนทางหลังจะทำให้แล้วกัน...ฉันจึงบอกต่อไปว่า...
สุดท้าย...พวกเราก็มารวม ๆ กันอยู่แถว ๆ นี้ล่ะ...
นี่คือ...ความจริง (สัจธรรม) ที่บางคนก็รับไม่ได้...สำหรับครอบครัว
ของฉัน ๆ ฝึกให้ทุก ๆ คน ยอมรับความจริงกันให้ได้...
สัจธรรม คือ ความจริงของชีวิตมนุษย์...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๘ เมษายน ๒๕๕๘
เป็นกิจกรรมที่งดงาม นะคะ .... ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอเปิ้ล
สัจธรรมคือความแน่นอนในความไม่แน่นอน บางทีคนหนุ่มสาวก็ไปก่อนคนชรานะคะ อิๆ
ใช่แล้วค่ะ ครู tuknarak ปู่จเรของเจ้าฟ้าคราม สอนเสมอว่า...ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน และความไม่แน่นอนก็คือ ความแน่นอน...คริ ๆ ๆ ปรัชญาไหมละค่ะ?...
ยิ่งแก่ตัวก็ยิ่งยอมรับสัจธรรมได้มากขึ้นค่ะ
เจดีย์ที่นี่รูปทรงแปลกตาสวยดีค่ะ แตกต่างจากเจดีย์ทางบ้านที่เพชรบุรีค่ะ แล้วเดี๋ยวนี้เขาสร้างกันใหญ่ขึ้น ๆ สงกรานต์นี้ก็จะได้ไปเยี่ยมเจดีย์พ่อแม่ปู่ย่าตายายกันแล้ว บังสกุลตามประเพณี เป็นอีกวันหนึ่งที่เราทบทวนหวนคิดถึงวันเวลาที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาค่ะ