มหาสารคาม (เด็กหญิงขี้งอน)

มหาสารคามวันนี้

หลายใครอาจบอกว่า

เธอตัวร้อนคล้ายคนจะเป็นไข้อะไรเทือกนั้น

จนฉันแปลกใจอย่างบอกไม่ถูก

เพราะรับรู้มากว่าหนึ่งทศวรรษ

มหาสารคามยามเช้า สาย บ่าย เย็น

เธอจึงเหมือนเด็กขี้เล่น ไม่ยอมโต

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใครคิดกับเธออย่างไร 'มหาสารคาม'

แต่สำหรับฉัน เธอเป็นเหมือนเด็กหญิงขี้งอนที่ชอบอ้อน

เอาแต่ใจ แต่ก็ยังมีหลายใครที่เอาใจเธอ

ที่ฉันพูดอย่างนี้ เธออาจโกรธฉัน หรืองอนอีก

แต่เธอจงรู้ไว้นะว่า ฉันยังอยู่ข้างเธอเสมอ 'มหาสารคาม'

เธอจำไม่ได้เหรอ ที่ฉันเคยเขียนบทกวีถึงเธอ

ฉันว่าเธอยังไง เธอยังจำมันได้ไหมเล่า

หรือเรื่องราวมันเก่ากว่าจะจดจำ

ฉันจะบอกเธอให้ก็ได้

บทกวี 'คิดถึงมหาสารคาม' ไงเล่า

พอจะคิดออกบ้างไหม

ที่ว่า....

'มหาสารคาม

ข้าพบเจ้าในวันที่แดดอ่อนลืมตา

ความงามของเจ้าแผดเผาเดียงสาข้าเสียวายวอด'

มหาสารคามได้เวลาพักผ่อนแล้วแหละ

ฉันเชื่อว่าอาจมีอีกหลายใครที่กำลังคิดถึงเธออยู่

แบบที่ฉันกำลังคิดถึงก็เป็นได้.