ห่างจากบ้านเพื่อนไม่ไกล...ดอกไม้เล็กๆ สวยๆ ระหว่างทาง
เดินมาถึงปากทาง...พี่ผู้ชายขับรถจักรยานยนต์...ถามว่าไปไหน...ไปวัด...จะไปส่ง...
คนเชียงรายน้ำใจงาม และยิ้มสวยทุกคน...
และผมก็มาถึงวัดครับ...ที่วัดมีงานประจำปีพอดี
บันไดเข้าโบสถ์ จะมีพญานาค เช่นเดียวกับอีสานบ้านผม...พระใหญ่ข้างใน...ช่างงดงาม และสงบยิ่งนัก...
สวยงามอ่อนช้อย สถาปัตยกรรมงดงาม...ข้างโบสถ์จะมีแคร่ไม้ไผ่...อยากรู้ความหมายจังครับ
เพราะถ้าไม่มีงาน คงไม่มีเช่นนี้ นัยยะอะไรนะ?
ภายในวัด...มีการบรรเลงดนตรีพื้นบ้าน ลานนาโบราณ มีคนมาร่วมร่ายรำ เหมือนรำวงชาวบ้านอีสาน
เครื่องแต่งกายของชาวเหนือสวยงามไปอีกแบบ...
เสียงผู้หญิง ผู้ชาย ขับร้องเกี้ยวกันไปมา อย่างเป็นจังหวะ เสียงฮุ้อ่อนหวาน ผ่านบทเพลงของซอสตริง มีผู้ฟังมากมาย
ต้นไผ่สวย ยืนหยัด ปล้องใหญ่ และไม่มีหนามเกี่ยวรัดพันกอไผ่...สวยมากไม่เจอในชีวิต
สิ่งที่งดงามที่ผมอยากเห็น และได้เห็นและสัมผัสจากงานวัดครั้งนี้...คือ วัฒนธรรมประเพณีทีบ่งบอกถึงวิถีชีวิตของคนเชียงราย ซึ่งไม่ผิดหวังจรืงๆ ครับ....
เมืองเหนือ ... มีวัฒนธรรมและประเพณีที่ดีและน่าอนุรักษ์ นะคะ
อ่านแล้วคิดถึงงานวัดจริงๆ ค่ะ