ไวยากรณ์และวัยรุ่น (Teenager and grammar) ตอนที่ 3

การผิดพลาดในทางบวก (Positive mistakes)

จงระวังเวลาที่คุณจะทำโทษ ตอนเวลาที่กำลังเล่นเกม หรือกำลังฝึกกิจกรรมการฝึกปฏิบัติ วิธีการเดียวที่เราจะสามารถเรียนรู้ภาษา ก็คือการเล่นกับภาษา และเสี่ยงกับภาษานั้น ในการทำเช่นนั้น การกระทำผิดย่อมไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ผู้เรียนที่ไม่เคยทำผิดเลย ก็คือคนที่กลัวการเสี่ยง และกำลังจะกลายเป็นบุคคลเรียนช้า เห็นได้ชัดเจนว่าจุดมุ่งหมายของภาษาคือความถูกต้อง และการกระทำผิดนี่แหละเป็นส่วนหนึ่งของการทำให้จุดมุ่งหมายนั้นประสบความสำเร็จ

ความต้องการของผู้เรียน (Student needs)

ชั้นเรียนของคุณอาจขึ้นตรงต่อหลักสูตรมากเกินไป หากคุณไม่นำเอาความต้องการของผู้เรียนมาไว้ในชั้นเรียนของคุณ หากคุณได้ยินว่านักเรียนกำลังใช้โครงสร้างใดโครงสร้างหนึ่ง และสอบตก เพราะว่าพวกเขายังไม่เคยได้ใช้ภาษานั้นเลย คุณสามารถเปลี่ยนแปลงหลักสูตร และดูที่ภาษานั้นตอนวางแผนการสอน คุณสามารถคิดถึงความต้องการในอนาคตที่เป็นจริง ซึ่งมักจะตรงข้ามกับความต้องการทดสอบเสมอ พวกวัยรุ่น โดยมากจะชอบฟังเพลง (ก็เกือบจะทุกคน) พวกนี้สามารถจะใช้ไวยากรณ์ที่ไม่มีมาตรฐานโดยทั่วไปได้ เช่น การใช้คำปฏิเสธซ้อนกัน 2 หน เป็นต้น แต่อย่าลืมว่า นักเรียนของคุณรู้ว่า เมื่อใดจำเป็นต้องใช้ และไม่จำเป็นต้องใช้ในภาษาที่ไม่ทางการเหล่านี้

บูรณาการการออกเสียง (Integrate phonology)

เมื่อคุณนำเสนอ หรือทบทวนเกี่ยวกับภาษา จงคิดถึงเรื่องการออกเสียงเอาไว้ด้วย เช่น วิธีการออกเสียง ed ในกริยาปกติ หรือ เสียง l ในประโยค I'll, He'll ฯลฯ ถ้าคุณไม่ยอมสอนการออกเสียง สิ่งนั้นจะเป็นอันตราย เพราะลูกศิษย์ของคุณจะมีความคิดผิดๆเกี่ยวกับการออกเสียง ซึ่งจะมีผลกับการเรียนรู้

หนังสืออ้าอิง

Paul Braddock.(2014).Teenager and grammar. http://www.teachingenglish.org.uk/article/teenagers-grammar?utm_source=facebook-teachingenglish&utm_mediu%C2%ADm=wallpost&utm_campaign=bc-teachingenglish-facebook