คอยห่วงใย คอยเป็นกำลังใจ

หน้าที่ใจ หน้าที่กาย หน้าที่ความรับผิดชอบ เพื่อประกอบสัมมาชีพ เพื่อดำรงตน ให้พ้นภัยพาล (เป็นกำลังใจให้ผู้ห่างไกล)

.....มีคำพูดหนึ่ง...ที่เพื่อนคนหนึ่ง บอกว่า "เราไม่มีโอกาสที่จะกลับไปบ้านเกิด เพื่อช่วยเพื่อนกระตุ้นโครงการ"สำนึกบ้านเกิด" เพราะเรามีครอบครัวอยู่ที่ภาคกลาง ...."

......ก็อยากจะบอกเพื่อนว่า..." ไม่ว่าเพื่อนจะอยู่แห่งหน ตำบลใด อยู่ในภาคใด อยู่ในต่างประเทศ หรืออยู่ในโลกนี้ " เพื่อนก็สามารถช่วยบ้านเกิดได้ เพียงแต่......เพื่อน....เปิดใจตนเอง พร้อมที่จะให้โอกาสตนเอง ให้โอกาสกับรุ่นน้อง ๆ หรือ....เพื่อนเคยคิดว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อแม่พี่น้อง ๆ แค่6 เดือน หรือ 1 ปี ต่อครั้ง ต่อปี ก็เพียงพอแล้ว ..ไปดูแล และไปเห็นความเปลี่ยนแปลง สิ่งต่าง ๆ ที่บ้านเกิดแล้วประสานความร่วมมือกันต่อไป.....

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ชื่อบันทึกไพเราะมาก

เนื้อในบันทึก  อ่านแล้วก็คิดถึงพ่อแม่ทันทีค่ะ

ขอบคุณค่ะ..ครูอ้อยมาแวะเวียนเยี่ยมเยือนค่ะ

[น.เมืองสรวง]

ขอบคุณครับอาจารย์ที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ....จากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นจึงนำมาบอกเล่าครับ..หากสังคมไทยมีส่วนร่วมในการพัฒนาบ้านตนเองแล้วเชื่อว่าน่าจะขับเคลื่อนไปได้ครับ เพราะทุกวันนี้ส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบสังคมเดี่ยวเยอะ ไป เพราะต้องแข่งกับเวลา เพราะสังคมที่ไม่เอื้อต่อการดำรงอยู่ของชุมชนชนบทและสังคมเมืองจึงต้องแข่งขันกับทุก ๆ อย่าง แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือ " ความมีจิตสำนึกที่ดีต่อสังคม" ครับ...ช่วงนี้โอกาสบันทึก น้อยครับ.....ต้องทำเงินก่อนสงกรานต์ เพราะวันหยุดช่วงสงกรานต์หลายวันครับ ขอบคุณครับอาจารย์

[ดร.อ้อ สุชานาถ]

• สวัสดีค่ะ  ไม่ได้คุยกันนานเลยนะคะ  สบายดีหรือเปล่าคะ
• การมีสำนึกรักบ้านเกิด แม้เราไมได้กลับบ้านก็มีหลายวิธีที่เราสามารถทำได้นะคะ  บางครั้ง ตัวไม่ได้ไป  ใจไป และส่งสิ่งที่เราทำได้ไปแทน ก็เป็นเรื่องที่ดีแล้วนะคะ 

[น.เมืองสรวง]

หายไปนานมากครับคุณอ้อ...ผมเปิด blog เช็คข้อมูลดูความเคลื่อนตลอดครับ แต่เวลาน้อยเลยไม่มีโอกาสบันทึก blog ครับ ช่วงนี้สบายดีครับคุณอ้อแต่ก็เดินทางบ่อยครับระหว่างโคราช-ชลบุรีครับ