บันทึกหน้าใหม่ของสายสุดา

ตอนที่ 1 ก้าวที่กล้า

"โนราห์บ้านเองรำไม่หรอย" เป็นประโยคที่ได้ยินมาตลอดการทำงานสายพัฒนา จากประโยคดังกล่าวมันสื่อได้ว่า จากการเป็นอยู่ การเห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย ความน่าเชื่อถือ หรือแม้แต่การฟังในยามที่อีกฝ่ายคุยมันก็ทำให้เกิดความน่าฟังน้อยซะเหลือเกิน แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคในการที่จะทำงานนี้ในบ้านเกิดของตัวเอง ข้าพเจ้าเห็นครู(พี่ ๆ ในสายงานพัฒนา) หลายคนทำได้ แต่มันอาจจะต้องใช้พลังแห่งความเชื่อและศรัทธามาก รวมถึงความอดทนสิ่งเร้าต่าง ๆ มากกว่าปกติ อืมมมม.....และวันนี้

การขยับทำงานในหมู่บ้าน/ชุมชนที่ตัวเองอยู่ไม่ง่ายเลยของข้าพเจ้าก็เริ่มขึ้นเมื่อ ความพร้อมมาถึง ในครอบครัวข้าพเจ้าได้ก่อกลุ่มออมทรัพย์ที่เกิิดจากความคิดที่อยากเห็นพี่ ๆ น้อง ๆ ของข้าพเจ้ามีสวัสดิการเหมือนที่อื่น จึงร่วมพูดคุยและถามความต้องการว่า เราอยากได้ไหม ถ้าอยากได้เราต้องเริ่มทำเอง และกลุ่มออมทรัพย์สุขแสงตะวันก็เกิดขึ้น ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วที่เราออมเงินกันมา สิ่งหนึ่งที่มาพร้อมกับกลุ่มออมทรัพย์ฯของเราคือ การจัดงานวันเด็ก (มันอาจจะเล็กน้อยในสายตา) จากลูก ๆ หลาน 5-10 คน รวมเด็กข้างบ้านแลกของขวัญกันเองแล้วมีของขวัญของน้าน้อง(ส.ศรัณ) เป็นของชิ้นใหญ่ล่อใจเด็ก ๆ แต่ในงานเราหัวใจหลักคือ "เด็กทุกคนต้องได้ของขวัญ" (งานวันเด็กเราจัดก่อนเกิดกลุ่มจึงเป็นปีที่ 8 ที่เราจัด) และปีที่ 7 กับ 8 ก็เท่ากับการเปิดตัวอย่างเป็นทางการว่า กลุ่มออมทรัพย์สุขแสงตะวันจะเริ่มทำงานอาสาในชุมชน เป็นก้าวที่กล้าที่จะเจอกับสิ่งต่าง ๆ ที่จะตามมา ...............................

นายอภินันท์ โชติช่วงให้เกียรติมาช่วยกลุ่มเราทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ง้างธนูให้ไกลที่สุด...

นายอภินันท์ โชติช่วงให้เกียรติมาช่วยกลุ่มเราทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ง้างธนูให้ไกลที่สุด........ อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/dashboard/home#/posts/585458/edit