เกาะข้อวัตรไว้

เกาะข้อวัตรไว้

วันจันทร์ ที่ 29 ธันวาคม 2557

เช้าตื่นมาที่บ้านพ่อแม่ ทำวัตร ลงมาข้างล่างแม่ทำอาหารไปจังหัน

หนูออกไปวิ่ง พอทุกอย่างเรียบร้อย ไปจังหัน แล้วค่อยขับรถมาขอนแก่น

มาถึงงานเลี้ยงปีใหม่ ได้คุยกับภรรยาผู้อำนวยการ

ไม่นานทุกคนก็ช่วยกันเก็บงานละ

เหลือเพียงพี่ๆ ร้องคาราโอเกะกัน

เลี่ยงกลับเข้ามา เหมือนลักษณะนอนฟังเครื่องไฟ

เย็นๆออกไปวิ่ง แล้วก็ทำวัตร ใจก็คอยถามตนเอง ใจเป็นยังไงบ้าง

สิ่งที่พึงทำครูก็เมตตาชี้ด้วยความเมตตา

เกาะข้อวัตรไว้ แล้วก็ใช้ชีวิตตามร่องรอย ที่ครูบาอาจารย์พาดำเนิน

ผิดบ้าง ถูกบ้าง ก็แก้ไขขัดเกลาเอา

ระลึกทบทวน กับตนเองไม่ใช่ว่าปีทั้งปีจะแย่หมดหรอก

เพราะความเมตตาของครูที่พาไปสั่งสมกุศลก็ได้เห็น อาการที่เวลาสติเร็วเป็ยยังไง

เห็นกิเลสปุ๊บหายปั๊บเป็ยังไง แม้จะไม่กี่ขณะ และตอนนี้ไม่เห็นแล้วก็พอได้เห็นมาครั้งหนึ่ง

ก็ไม่ใช่เพราะความเมตตาของครูรึ ถึงพอจะเห็นเป็น

ท่านให้เครื่องมือมากมาย รวมถึงชี้ทางคลี่คลายปัญหา

รวมถึงลงลุยช่วยแก้ปัญหาที่บ้านช่วย

แค่หนูรักษาโอกาสไม่เป็น เลยไม่มีโอกาสรับดอกผล

ถ้าไม่ใช่เพราะครูคอย ตะล่อมให้ไม่นอกลู่นอกทางกว่าที่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจึงพอจะบรรเทาเบาบาง

แม้จะหันเข้าไปในใจ กิเลสมากมายอีกหนาเตอะ

ใจตอนที่ครูบอกว่า มีโอกาสกลับมาเป็นลูกศิษย์ได้เมื่อใจติ๋วลงให้

เหมือนข้างในสว่างว๊าบมาแว๊บ หนึ่งแล้วมีเสียงว่า

"หนูยังพอมีโอกาสอยู่ใช่ไหมเจ้าค่ะ"

แต่นั่นก็ขณะเดียว แล้วก็กลับมา เหม่อมัว งง อีก

ความแน่นในใจไม่ได้หายไปเจ้าค่ะ สารภาพ รู้สึกละอายแก่ใจ

ท่านดี ท่านงาม

ได้แต่ย้ำลงเข้าไปข้างในกับตนเอง เกาะข้อวัตรไว้

หลวงพี่ก็เมตตา โทรมาช่วยย้ำ ให้ทำขัตรวัตรกับเวลาที่เหลือแม้ไมีกี่วันก่อนสิ้นปีก็สำคัญ

เป็นจุดเปลี่ยนอะไรได้ถ้าลุกขึ้นมาสู้เอา

[ทิมดาบ]

อาจารย์...สวัสดีปีใหม่นะครับ