วันที่ 43 สัมมนารอบที่ 2 (19/12/2557)

เป็นกลับมายังมหาวิทยาลัยเพียงไม่กี่ครั้งในรอบปี บางสิ่งบางยังเปลี่ยนแปลงไปมากจนแทบจะจำเค้าโครงเดิมไม่ได้ ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนนักศึกษาของผมเอง หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายเดือน บางคนก็ดูเปลี่ยนแปลงไปผิดหูผิดตากันเลยทีเดียว

บางคนที่ผมเคยมองว่าพวกเขาไม่เอาไหนตอนเข้าเรียน กลับเปลี่ยนเป็นคนที่ดูน่านับถือ มีบุคลิกครูอย่างสมบูรณ์ (ผิดกับตัวเรามากเลย) ทำให้รู้ว่า การได้ออกฝึกสอนจริง สามารถเปลี่ยนแปลงคนให้กลายเป็นครูได้อย่างแท้จริง ผิดกับตอนที่เอาแต่เรียนในห้องเรียนเสียมาก

ช่วงบ่ายได้เข้าพบอาจารย์นิเทศอีกครั้ง มีการซักถามถึงความคืบหน้าในการทำงานต่าง ๆ ซึ่งผมเองก็ได้ให้ผลสะท้อนกลับไปว่า งานล้นมือเหลือเกิน ทั้งจากมหาวิทยาลัย ทั้งจากโรงเรียน ไม่ใช่เรื่องงายเลยที่ในภาคเรียนนี้จะผ่านไปได้อย่างไม่เหนื่อย

แต่แล้วข่าวร้ายก็มาถึง เมื่ออาจารย์นิเทศของผมนัดส่งงานทุกชิ้นที่มีอยู่ได้แก่ แผนการสอนทั้งหมด แฟ้มสะสมผลงาน วิจัยในห้องเรียน ภายในเดือนหน้า ย้ำ!! ภายในเดือนหน้า ผมแบไม่เชื่อหูตัวเองทันทีที่ได้ยิน แต่ก็เข้าใจว่า เนื่องจากเวลาและหลาย ๆ อย่างบีบคั้น ทำให้ผมต้องรีบเร่งทำงานให้เสร็จตามที่อาจารย์นัด สู้ตายอกแล้วงานนี้!!