ประคอง
วันเสาร์ ที่ 20 ธันวาคม 2557
ชีวิตที่วันตื่นมาปลุกเด็กๆ ไปทำกับข้าวเหมือนเดิม แต่ยังคงบีบคั้น
ย้ำกับตนเองว่า ยิ่งละชั่วไม่ได้ก็จะยิ่งยาก กับโอกาสที่ยังพอมีแม้ริบหรี่
กิเลสคอยแต่จะพาให้ ออกจากการรักษาข้อวัตร มาท่าทางหน้าตาดีขึ้น
จะอดข้าว แต่เป็นการไม่ดูแลเด็กๆที่ลานธรรม ครูสะกิดค่อนได้แก้ไข
กับใจชั่วๆในตนเองที่ยังกดข่มไม่ได้
ได้แต่ขู่มันว่า ทำบาปกับผู้มีใจบริสุทธิ์แกแย่แน่ๆ แค่กรรมเก่ายังแทบแย่ กรรรมใหม่ยิ่งหนักเข้าไปอีก
รับข้าวเสร็จเข้ามาสำนักแม่ชี เปิดสปิงเกอร์กวาดใบไม้แต่ใจยังเร่าร้อน โทรปรึกษาพระพี่ชาย แล้วก็เดินจงกรม ท่านชี้ว่า
ภาวนาเดินจงกรม ไปเรื่อยๆ ถึงเวลาทำอะไรทำคือเก่า ท่านตีกิเลสขึ้นมาให้ดูให้เห็น ให้ได้แก้ไข ต้องภาวนากันนานกว่าจะได้เห็นกิเลสถึงแก่นขนาดนี้ นี่ต้องเจอครูบาอาจารย์ที่เยี่ยมยอดจริงๆ เชื่อใจกันจริงๆท่านจึงตีขึ้นมาให้เห็นได้ขนาดนี้ ไม่ใช่กิเลสแบบคิดเอา กิเลสน้องมันแรงและลึกมาก ท่านตีขึ้นมาให้ก็ตั้งใจสู้เอา เอาสิ่งที่ท่านสอนนั่นแหละมาสู้
และท่านก็เล่าถึงพ่อกับแม่ว่า เป็นครั้งแรกที่พ่อกับแม่ มาใส่บาตรพร้อมกันวันพระที่เป็นวันเสาร์ ซึ่งทั้งสองท่านดูสดใสมาก
ได้เวลาอาหารเที่ยงแวะไปดูเด็กๆ แล้วแวะกราบเรียนถามครู หนูเชื่อว่าเพราะหนูพยายามอยูข้างใน
ท่านจึงให้โอกาสได้นวดให้ท่าน แม้ฝีมือนวดจะไม่ค่อยได้เรื่อง แต่ท่านก็เมตตาคอยบอกให้
ออกไปซื้อของให้ครู ภารกิจนี้ท่านเมตตาฝึกเพื่อให้หนูนำกลับไปปรับใช้แก้ไขกับชีวืตและที่บ้าน
วันนี้เป็นยังไง หนูใช้เวลาขาไปนานด้วยลังเลใจในปริมาณน้ำมัน ซื้อของเวลาสั้นลง แต่พลาดเรื่องการจัดการเพื่อนร่วมทาง เติมน้ำมัน ณ จังหวะเฉียดฉิว แล้วก็ขับกลับ
ย้ำเหยียบลงไปกับกิเลสตนเอง สรุปยังใช้เวลาไปมากอยู่
กลับเข้ามาสำนักแม่ชีจัดการกวาดตาด ทำความสะอาดกุฏิ แล้วก็เข้าทางจงกรม เมื่อใกล้เวลาทำวัตรจึงออกไป วันนี้ไม่มีทำวัตรรวมจึงเข้ามาสำนักแม่ชีเร็ว ทำวัตรนั่งสมาธิแล้วก็งีบไป ลุกขึ้นมาถามย้ำกับตนเอง ยังไงก็ต้องทำนะ ย้ำกับตนเองว่า. ยังไม่ผ่านนะ อยู่ต่อได้เพราะท่านเมตตาดึงไว้เท่านั้น ไม่งั้นกิเลสบากออกไปนานแล้ว
กับโจทย์เก่า ที่ดื้อดึง ดูหมิ่น ปรามาส หยาบคาบครูบาอาจารย์นั้น ยังไม่ผ่านและมันยังทำหนักกว่าเก่า ย้ำลงไปจนกว่า จะแก้ไข ความชั่วในจิตใจนี้ได้ เอ๋าสู้เอา โอกาสยังมีตราบเท่าที่ยั่งอยู่
ความเห็น (1)
I have been self-inspecting and rethinking about what-already-done (kata-~naa.na กตญาณ), because I have failed to focus on what-to-do (kicca-~naa.na กิจจญาณ) and thatl because I have failed to learn-the-facts (sacca-~naa.na สัจจญาณ). I have since learned the middle way in the middle time (now) and I now focus mostly on "kicca" (to-do).
I tell myself these days "do what-to-do now".