เมื่อวันเสาร์ที่18 ตุลาคม 2557 ที่ผ่านมาผู้เขียนได้ชวนคุณแม่บ้านไปงานหนังสือแห่งชาติที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตต์ รู้สึกเกรงใจคุณแม่บ้านก็เมื่อตอนที่ตัดสินใจผิดนั่งรถเมล์ที่ติดเอามากๆก่อนถึงคลองเตย
พอถึงแยกก็ตัดสินใจลงจากรถแล้วเดินขึ้นสะพานลอย เห็นคนเดินถือหนังสือสวนไปก็ชวนให้อยากไปถึงเร็วๆ พอเข้าไปในศูนย์ก็เดินตามกันไปตามทางแคบๆหรือเป็นเพราะคนเริ่มเยอะขึ้น แน่นขึ้น จนรู้สึกอึดอัด ปรึกษากับคุณแม่บ้านว่าเราจะไปทางไหนดี แม่บ้านบอกก็ตามๆเขาไป
ทางเดินในบริเวณงาน คนมากจริงๆ....
และก็ตามกันไปจนถึงห้องที่จัดงาน แต่ก็ไม่รู้จะไปด้านไหนดี แม่บ้านจึงไปหยิบแผนที่ที่เจ้าหน้าที่คอยแจก และหยอดตู้ไป5บาท ในแผ่นนั้นจะบอกชื่อสำนักพิมพ์ต่างๆว่าอยู่ที่โซนไหน จึงเริ่มจับทางได้
คน คน คน...น่าดีใจแทนนักเขียนจริงๆ
คน คน คน...ใครบอกคนไทยอ่านหนังสือน้อย...
คน คน คน... อ่านหนังสือมากมายขนาดนี้จริงหรือ...
ด้วยคนที่เยอะมากๆ และสำนักพิมพ์ที่จัดก็มากมายไปหมด จึงไม่สะดวกนักที่จะเลือกหาหนังสือที่ตัวเองชื่นชอบ อีกทั้งยังนึกเห็นใจคุณแม่บ้านที่อุตสาห์มาเป็นเพื่อน รู้เลยว่าเธอไม่แฮบปี้สักเท่าไหร่ จึงไม่มีเวลาที่จะเดินเลือกหาหนังสือเล่มอื่นๆที่ชื่นชอบนัก
ได้หนังสือติดมือมาเล่มหนึ่ง คือเล่มนี้
เสียดายที่มีเวลาน้อยด้วยความเกรงใจ และช่วงเวลาตอนเย็นที่เร่งรัดเข้ามา
ไว้คราวหน้าจะมาไหม่แล้วกัน...
.................
คนแน่นทุกปี ไม่มีที่จะเดิน เบียดเด็กๆ ไม่ไหวค่ะ
ต้องใจรักจริงๆครับ...
ไม่ชอบไปตรงคนมากนี่ละครับ
แต่มีหนังสือดีๆมากเลยนะครับ