ดวงใจพ่อแม่
..
วันที่ 8 สิงหาคม 2557 เป็นวันที่ลูกสาว(เด็กหญิงสุวรา กรดแก้ว)ของเพื่อนรัก... เพื่อนสมัยที่ข้าพเจ้าเรียนอยู่ที่โรงเรียนสุราษฎร์พิทยาเมื่อกว่า 30 ปีที่แล้ว................. หลานสาวตัวน้อย.....เธอได้ลาลับจากอ้อมอกของเพื่อนรักคนนี้ของข้าพเจ้าไป....ด้วยความรักห่วงหาและอาลัยยิ่งของคนเป็นแม่.....และสมาชิกในครอบครัว "กรดแก้ว"
..
..
วันนั้น...ก่อนหน้านั้น..ข้าพเจ้าได้ไปเยี่ยมหลานสาวที่ห้อง ICU โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี....ข้าพเจ้าได้พบเจอเธอ และสวมกอดเธอเพื่อนรักของข้าพเจ้า...กำลังใจที่ข้าพเจ้ามอบให้เธอคือ..สิ่งเดียว ที่ข้าพเจ้ามีอยู่ ณ ห้วงเวลานั้น
..
..
กำลังใจที่ข้าพเจ้ามีต่อเพื่อนรักคนนี้ ได้ถูก..ส่งผ่านจากอ้อมแขนของข้าพเจ้าสู่ตัวเธอ ....
..
แรงสวมกอดที่ข้าพเจ้าประคองกอดเธอไว้นั้น ทำให้ข้าพเจ้ารับรู้ถึง...ความรักจากหัวใจของคนเป็นแม่ที่มีต่อลูกสาว....
..
ข้าพเจ้าได้เห็นความเศร้าที่เกาะกุมหัวใจของเพื่อน ความเปลี่ยวเหงาในใจของเพื่อนที่ส่งผ่านมาทางสายตา สายตาที่เคลือเคล้าด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นด้วยความห่วงและรักในตัวลูกสาว...
...
การภาวนา ........คือสิ่งเดียวที่ข้าพเจ้าสามารถทำได้ .และข้าพเจ้าได้ปรารภกับเพื่อนรักคนนี้ของข้าพเจ้าว่า..."ขอให้ปาฏิหาริย์มีจริงและเกิดขึ้นกับหลานสาวคนนี้ของข้าพเจ้าด้วย... และข้าพเจ้าจะคอยสวดมนต์ภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฯ เป็นเพื่อนเธอ..."
..
ข้าพเจ้ากุมมือของเธอไว้แน่น..ขณะ.ที่เราเดินเข้าไปในห้องICU ... ข้าพเจ้าจ้องมองหน้าหลานสาวตัวน้อยของข้าพเจ้า... ข้าพเจ้าเห็นเธอ เธอ นอนสงบนิ่ง... ด้วยสีหน้าที่มองดูประหนึ่งว่า....เธอกำลังนอนหลับอยู่อย่างสบาย หาได้มีสิ่งใดมารบกวนทำให้เธอรู้สึกไม่สบายกายและใจแต่อย่างใด................พี่ศจี หัวหน้าหอผู้ป่วย ICU เธอพูดกับเพื่อนและตัวข้าพเจ้าว่า....ฤทธิ์ของยากำลังต่อสู้กับอาการปอดบวม ที่เข้าไปทำร้ายหลานอยู่.......
..
โรคผนังกั้นหัวใจรั่ว...ที่หลานเป็นอยู่นั้น...ทำให้ข้าพเจ้าอดคิดถึงพี่ชายของข้าพเจ้าไม่ได้ด้วยเช่นกัน. ...พี่ชายของข้าพเจ้าได้จากครอบครัวของข้าพเจ้าไปอย่างไม่มีวันกลับ. นานกว่า 40 ปีมาแล้ว...ณ โรงพยาบาลศิริราช
..
ในความรู้สึก ณ เวลานี้... ระหว่างข้าพเจ้า และเพื่อนรักของข้าพเจ้า... มันอาจใกล้เคียงกัน..... หากแต่ว่า...ความผูกพัน ที่เธอเฝ้าทะนุถนอมลูกสาวมาตลอดเวลา กว่า 14 ปี มันทำให้ความผูกพันระหว่างข้าพเจ้ากับพี่ชายที่เมื่อช่วงวัยเด็กนั้น เทียบเคียงกับเพื่อนรักคนนี้ของข้าพเจ้าไม่ได้เลย
..
..
14 ปี!!....มันนานมากนะ.... ที่หัวใจของความเป็นแม่จากตัวเพื่อน ...ที่ได้ร้อยรึง..เลี้ยงดู ห่วงหา.. อาทร ประหนึ่งว่า....ชีวิตของลูกเฉกเช่นชีวิตของแม่.หรือยิ่งกว่า ....ข้าพเจ้ารับรู้ถึงความรักที่แม่คนหนึ่งพึงมีพึงเป็น...และทุ่มเทให้กับลูกอย่าง...หมดหัวใจ ...
..
..
แววตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาของเพื่อนรักที่จ้องมองข้าพเจ้า มันทำให้ข้าพเจ้า สงสารเพื่อนจับใจ และอดใจไม่ได้ที่คว้าตัวเธอเข้ามาสวมกอดอีกครั้งหนึ่ง
...
อ้อมแขนที่ข้าพเจ้าสวมกอดเธอนั้น มันทำให้หัวใจของข้าพเจ้านั้นรู้สึกเบาหวิว ...และเปลี่ยวเหงา....อย่างบอกไม่ถูก
...
..
คำพูด...ที่ข้าพเจ้าพูดทิ้งท้าย ก่อนที่ข้าพเจ้าจะขอตัวกลับบ้าน ข้าพเจ้าพูดกับเพื่อนว่า ....”เพิ้งต้องเข้มแข็งนะ...สู้นะเพื่อน” ข้าพเจ้ามองตาเธอก่อนที่จะละสายตาจากเธอไป
...
....
ข้าพเจ้าไม่คาดคิดว่า....หลานสาวตัวน้อยของข้าพเจ้า จะจากข้าพเจ้าไปเร็วเพียงนี้
และนี่คือ... ความรักที่เพื่อนคนหนึ่ง อยากทำให้เพื่อน ...... มันเป็นความปรารถนาดีจากก้นบึงใจ ที่ข้าพเจ้าอยากเขียนบางสิ่งบางอย่างให้เพื่อน รับมันไว้นะเพื่อนรัก
..
..
และจากนี้ต่อไป...ข้าพเจ้าได้แต่หวังเพียงว่า .....ขอให้เพื่อนมีหัวใจที่เข้มแข็ง... และดำรงชีวิตอยู่บนโลกที่สวยงามใบนี้ต่อไป ….
เค้าจะคอยเฝ้ามองแม่และให้กำลังใจแม่เพิ้ง อยู่บนฟากฟ้านะ...นางฟ้าตัวน้อย ของลุง
รักเพื่อนนะ... .....”วราพร กรดแก้ว”
..
..
และนี่คือสิ่งที่พ่อสุเมธและแม่เพิ้งเขียนถึงหนู "สุวรา กรดแก้ว"
..
ด้วยความรักของแม่พ่อก่อกำเนิด
จงฟังเถิดนะลูกรักมิเฉไฉ
เฝ้าฟูมฟักเพราะรักเจ้าหมดหัวใจ
จากนี้ไปพ่อกับแม่คงอาดูร
เจ้าเป็นเด็กดีและเจ้ามีพลัง
พ่อแม่หวังปลูกชีวาก่อนดับสูญ
หัวใจเจ้านั้นเข้มแข็งทวีคูณ
พ่อกับแม่คอยเพิ่มพูนกำลังใจ
เจ้าจงหลับให้สบายนะคนดี
ปลดความทุกข์ที่เจ้ามีสว่างใส
ในหนทางอันสุดสิ้นดินแดนไกล
จากนี้ไปคงเหลือไว้เพียงความดี
ขอดวงวิญญาณเจ้าสู่สรวงสวรรค์
ผูกชีวันด้วยยึดมั่นมรรควิถี
พ่อกับแม่นั้นรักเจ้านะคนดี
ความรักนี้จักคงอยู่นับนิรันดร์
..
“รักลูกสุดหัวใจ”
พ่อสุเมธและแม่เพิ้ง
11 สิงหาคม 2557
..
ที่มาของบทเพลง : https://www.youtube.com/watch?v=QuNhTLVgV2Y
ความเห็น (5)
ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยอย่างยิ่งค่ะ .. ช่างตรงกับวันนี้ที่ข่าวร้ายไฟฟ้ารั่วตู้ATM น้องก็ได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับค่ะ เศร้ามากๆ
ขอดวงปฎิสนธิวิญญานของหลานไปสู่สุขคติยังสัมปรายภพ
ด้วยความอาลัย
ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกได้อย่างลึกซึ้ง..."การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์"
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของแม่ที่ต้องสูญเสียลูกไป ไม่มีอะไรจะโหดร้ายไปกว่าการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของลูกอีกแล้ว ขอแสดงความเสียใจด้วยจ้ะ
ขอร่วมแสดงความเสียใจและขอให้หลานไปสู่สุขคติภพ