วิถีเเห่งการร้องเพลง (๗)


เวทีเเบ่งปัน

เวทีเเห่งดาวเดือน


        เวทีนี้เป็นเวทีเเห่งการประกวดดาวเดือน เเละดาวเทียม เเห่งโครงการ CYP star school 2 ซึ่งรับนโยบายต่อเนื่องมาจากคณะกรรมการรุ่นที่เราต้องการอยากให้มีตัวเเทนนักเรียนที่ผ่านกระบวนการคัดกรองเป็นตัวเเทน ต้นเเบบของนักเรียน ชาย หญิง เเละสาวเพศที่สอง ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์โรงเรียนของตนเองในด้านต่างๆ  ซึ่งบทบาทของดาวเดือน เเละดาวเทียมนี้ต้องเป็นเเบบอย่างที่ดีให้กับนักเรียนให้นักเรียนยึดเป็นบันทัดฐานในสังคมเเห่งการเรียนรู้    กิจกรรมรอบตัดสินวันที่ 4 สิงหาคม 2557ในการประกวดครั้งนี้เพื่อนๆในห้องส่งเข้าประกวด โดยคัดเลือกเข้ามาเเล้ว ประเภทละ 5 คน ที่เเต่ละคนจะมีความสามารถพิเพษมาวัดกันต่อหน้าคณะกรรมการ เดือน มี 5 คน เล่นกีต้าร้องเพลงเป็น อยู่ 4 คน ส่วนอีก คนเดียวที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นนอกจากการร้องเพลง คือ เรา 

        ซึ่งพอได้รู้ดังนั้นก็มาคิดๆในใจว่า ถ้าเราเองเพลงธรรมดาๆ ก็จะเเพ้เขาเเน่นอน ทั้งหน้าตา หุ่น ความสามารถ อันนี้เขานำเราไปอย่างเเน่เเท้ จึงคิดว่าทำให้ดีก็เเล้วกัน เลยร้องเพลงของสิงโตนำโชค เพลงเธอคือของขวัญ ซ้อมก่อนขึ้นเวที 4 ชั่วโมง เเละจำเนื้อไม่ค่อยได้ เมื่อถึงคิวเราก็เปล่งเสียงอย่างไม่มั่นใจเพราะกลัวเนื้อผิด เเล้วก็ร้องออกไปอย่างนั้น เมื่อร้องได้ในครึ่งนาทีเเรก สิ่งที่แปลกก็เกิดขึ้นมากับเรา คือ การตื่นเต้น เมื่อเราตื่นเต้นครั้งใดๆ หนังใต้ตาจะสั่นเมื่อนั้น เมื่อหนังใตเตาสั่น เสียงจะไม่ออก เมื่อเสียงไม่ออก เราต้องพยายามหลับตาเพื่อให้คลายความตื่นเต้นนั้นลง เเละเเล้วก็จบเพลง 

        คณะกรรมการถามว่า เพราะอะไรถึงเลือกเพลงนี้มาร้อง มีเป้าหมายอะไร เราก็ตอบว่า เพลงเธอ คือของขวัญ ผมคิดว่าที่เอาเพลงนี้มาร้องนั้น ผมให้ทุกๆคนในที่นี้เป็นของขวัญ ทุกๆคน เป็นของขวัญ เเม้วันนี้จะไม่ได้ตำแหน่งอะไรก็ตามเเค่อยากให้ทุกๆได้มีความสุขก็พอใจเเล้วครับ  จากนั้นพอประกาศตำเเหน่งเสร็จเเล้ว เพื่อนเราได้เป็นเดือน ซึ่งก็เป็นการดี เพราะบทบาทของเราในโรงเรียนเยอะมากเเล้ว ให้ผู้อื่นขึ้นมาทำหน้าที่นี้ร่วมกัน จะได้มีทุนที่มากกว่าเข้ามาเสียบ้าง 

        เหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้น เราเองมีเเนวคิดว่า มันเกิดมาจากความไม่มั่นใจ เพราะเนื้อร้องยังไม่ได้เเล้วเปล่งเสียงออกไป ทำให้สั่นทั้งใจเเละกายในขณะร้อง ซึ่งอันนี้เป็นบทเรียนสำคัญที่เกิดขึ้นที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  เราต้องฝึกร้องเพลงบ่อยๆให้ชิน ซึ่งต้องฝึกสมาธิควบคู่กันไปด้วย  สมาธิจึงเป็นบทเรียนสำคัญ หากใจนิ่งเพลงก็ออกมาดี หากใจสั่นขึ้นมาเมื่อไร ความมั่นใจจะดิ่งลงเหวเมื่อนั้น ... 

.

.

.

.

.

       

หมายเลขบันทึก: 574243เขียนเมื่อ 10 สิงหาคม 2014 20:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม 2014 20:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท