"สุดยอด ที่แตกต่าง อย่างสุดโต่ง"
"มนุษย์ที่สุดยอด"
"ความสุดโต่ง" หมายถึง การแสดงออกที่เกินขีดการกระทำของสัตว์หรือมนุษย์ทั่วไปที่สร้างพลังลึกๆออกมาในคราไม่ปกติ กระนั้น สัตว์หรือมนุษย์ย่อมมีพลังนี้ซ่อนไว้ในตัวทุกตัว ทุกคน อยู่ที่ว่าจะเผชิญกับสิ่งท้าทายหรือเพื่อการปกป้องตัวเองในคราวิกฤติ
บางทีเราอาจเห็นพฤติกรรมของสัตว์ที่แสดงออกเป็นปกติในการดำรงชีวิตแบบที่เราไม่เคยเป็น ไม่เคยศึกษา เช่น แพะภูเขาที่กระโดดเสี่ยงภัยตามโขดหิน ลิงปีนต้นไม้ กระโดดข้ามต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง เสือล่าเหยื่อแล้วในขณะเหยื่อมีชีวิตอยู่ จระเข้งับวัวทั้งตัวลงแม่น้ำ สิงโตล่าช้างทั้งตัว สัตว์กินลูกของตนเอง
ส่วนธรรมชาติที่มีภัยต่างๆ ที่แสดงพลังอำนาจของตนเองออกมา เหมือนที่เคยเป็นมาอย่างปกติ ซึ่งส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตมากมาย นั่นมิใช่เป็นสิ่งไม่ปกติ มันคือ เรื่องปกติ ที่เราเพิ่งเกิดมา แล้วเรามีความรู้สึกฝังอยู่ในตัว อันเป็นกลไกที่จะสร้างภูมิคุ้มกันให้หลีกไกล กระนั้น เราก็ยังแสดงความรู้สึกออกมาว่า มันโหดร้าย น่ากลัวมาก เช่น แผ่นดินไหว ภูเขาระเบิด น้ำท่วม ไฟไหม้ โรคระบาด ฯ
ส่วนมนุษย์คือสัตว์ที่ถือว่า มีความรู้สึก นึกคิด มีความสามารถ สติ ปัญญา และมีศักยภาพในตัวเอง เป็นผู้มีความรู้ที่จะสร้างสรรค์ ดัดแปลง สิ่งรอบตัวให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองได้อย่างคล่องแคล่ว แต่ในขณะเดียวกัน มนุษย์ก็มีจุดดิบ จุดด่างในตัวสูงพอๆกันด้วย คือ พลังแห่งการทำลาย ความโหดเหี้ยมไม่แพ้สัตว์ป่า
สัตว์ป่าฆ่าหรือแสดงพฤติกรรมที่เราเรียกว่า โหด เพราะสัญชาตญาณในการป้องกันตัวและหาอาหาร แต่จะไม่แสดงออกอย่างพร่ำเพรื่อหรือสนองอารมณ์ตนอย่างไร้เหตุผล นี่คือ จุดที่เราควรแสดงความเคารพและยำเกรงพวกมัน เป็นเรื่องที่น่าคิดเหมือนกันว่า ทุกวันนี้ เราอยากดูสัตว์ อยากเห็นสัตว์ อยากคุ้นเคยหรืออยากเป็นมิตรกับมัน นัยว่า เราอยากเห็นมันแวดล้อมธรรมชาติเหมือนในป่า จึงจับเขามาขังกรง เพื่อชมชื่นเขา
อย่างนี้ เราทำแบบสุดโต่งหรือไม่ ความสุดยอดและสุดโต่งจริงๆ ต้องเข้าป่า เข้าถิ่นของมัน เผชิญกับกับมันจริงๆ จึงจะถือว่า ท่านแน่อย่างแท้จริง แต่สังคมมนุษย์ยุคใหม่ มิได้มีเยื่อใยหรือไม่มีประสบการณ์ที่คุ้นเคยกับป่า กับสัตว์ รู้แต่ทางสารคดี หรือตามแบบ หนังสือ ตำรา เท่านั้น แม้แต่นักสัตวแพทย์ในเมืองที่ว่า เป็นผู้ชำนาญ ก็ใช่ว่าจะมีความเข้าใจสัตว์อย่างแท้จริง
มีกลุ่มมนุษย์ที่บ้าบิน สิ้นความกลัว ที่ทุ่มเมชีวิต จิตวิญญาณไปเที่ยวศึกษาพฤติกรรมของสัตว์แต่ละชนิด เพื่อศึกษา ท้าทาย เรียนรู้ให้เห็นสัญชาตญาณดิบๆ ของมัน จนมันก็ตอบสนองอย่างระวังตัวเช่นกัน เรียกว่า ไม่กลัวมัน สัตว์ก็ลังเล พวกมันก็กลัวมนุษย์เช่นกัน การกล้าเผชิญ การเรียนรู้บ่อยๆ เข้า จนสามารถมองเห็นพฤติกรรมของสัตว์ได้ในระดับหนึ่ง กระนั้น ก็ต้องเคารพพวกมันเสมอ
กลุ่มนี้เรียกว่า นักวิทยาศาสตร์ ผู้ชำนาญ ผู้เชี่ยวชาญในการแก้ปัญหา เรียนรู้ โดยคลุกคลีอยู่กับสัตว์ต่างๆ อย่างต่อเนื่อง จนสัตว์เหล่านั้น ก็คุ้นเคยมนุษย์ บางครั้งก็รู้สึกว่า พวกมันแพ้ทางพวกเขาอย่างราบคาบ จนบางคนกลายเป็นเพื่อนของสัตว์เหล่านั้น สัตว์ก็ยอมรับว่า มนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของสมาชิกไปก็มี
ตัวอย่างง่ายๆ เหล่านี้ เราคงพอทราบบ้างว่า คนนั้นเลี้ยงหนู เลี้ยงงู เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมู เลี้ยงเสือ สิงโต เลี้ยงต๊กแก จิ้งจก ช้าง สุนัข ปลา ม้า ฯ ยังสามารถฝึกฝนให้พวกมันแสดงพฤติกผิดธรรมชาติออกมา ด้วยการฝึกฝนของมนุษย์เอง บางชนิดถึงขนาดปกป้อง คุ้มครองมนุษย์ในฐานะเจ้านายก็มี เช่น สุนัข ช้าง ควาย ไก่ นก ฯ ก็มีมากมาย
แต่สิ่งที่จะนำเสนอในวันนี้เป็นเรื่องที่มนุษย์ออกไปศึกษา ค้นคว้า ท้าทายสัตว์ป่า ในถิ่นของมัน โดยที่ไม่รู้จักคุ้นเคยกันมาก่อน เพียงอาศัยประสบการณ์ที่คลุกคลีกับสัตว์ประเภทนั้นๆ มายาวนานค่อนชีวิต จึงรู้จักวิธีหาทางป้องกันตัวเอง และเรียนรู้พฤติกรรมหรือเข้าใจมันได้ เรียกว่า "เข้าใจ เข้าถึง จึงรอดได้" กระนั้น ก็มีบ้างที่พลาดมาจนสิ้นชีวิต
มันสะท้อนให้เห็นว่า บุคคลเหล่านี้ เป็นผู้ที่กล้าหาญ ชำนาญจริง จะเรียกว่า สุดโต่งก็ว่าได้ เป็นสุดโต่ง ที่แตกต่างจากคนทั่วไปได้อย่างตื่นเต้นทีเดียว อย่างนี้แหละที่เรียกว่า "โอ้! จ๊อด มันสุดยอดมาก" ซึ่งพอสรุปมาได้ดังนี้ครับ-
๑) สุดยอดแห่งการเข้าถึงสุนัข คือ ซีซาน มีลลาน
๒) สุดยอดการรู้สัตว์ต่างๆ คือ เดวิด แอตตินบอรักฮ์
๓) สุดยอดของการจับงู คือ ออสติน สเตเวนส์
๔) สุดยอดของการจับจระเข้ คือ สตีฟ เออวิน (เสียชีวิต)
๕) สุดยอดของท่องป่าเอาตัวรอด คือ เรย์ เมียรส์
๖) สุดยอดของการล่าผี คือ แซ็ก เอรอน และเพื่อนๆ
๗) สุดยอดของการเป็นเพื่อนสิงโตคือ เควิน ริชาร์ดสัน
๘) สุดยอดของเพื่อนมนุษย์หมาป่า คือ ชวน อิลลิส
๙) สุดยอดของนักผจญภัยในป่า คือ เบียร์ กรีลส์
๑๐) สุดยอดนักตะลุยป่ามือเปล่าคือ แอนดรู ยูเคิล
๑๑) นักผจญป่า สัตว์ที่ชำนาญ ทั้งบนบกและทะเล คือ ไนเกล มาเวน
๑๒) สุดยอดเพื่อนสิงโตเผือกคือ เครค บุสช
ทั้งหมดนี้ ต้องยกให้พวกเขาที่มอบวิญญาณของตนให้แก่วิญญาณของสัตว์โลก อย่างแท้จริง และต้องยอมรับว่า นี่คือ พฤติกรรมที่สุดโต่งแบบสุดยอด ของมนุษย์ครับ นับถือจริงๆ ที่มอบหัวใจให้สัตว์ จนพวกมันตอบสนองด้วยหัวใจจริงแท้ เห็นแล้วท่านได้อะไรในสัตว์โลก ที่เป็นพี่น้องในท้องโลกใบนี้บ้างครับ
-----------------------------(๒/๘/๕๗)------------------------------
ความเห็น (4)
I enjoyed reading above.
Isn't it a case of "specialisation equals divergence' (to unique and independent branches)?
And yes I agree with the point that animals are 'more rationals than human' -- animals do (fight, kill, steal,...) what they need to for the situation they are in at the time. There is no 'hate, malice, greed, ...' in what they do.
To put it another way, animals don't need to lie.
THANK You sr, for giving a idea and feeling to all of creatures which they occupy the world before us. So we should respect and view them as the world-mate.
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ที่ชวนคิดนะคะ
สัตว์ที่ดิฉันมีโอกาสได้ช่วยบ่อยๆ คือ สุนัข
ไม่เลี้ยงสุนัข เพราะเวลาน้อยจัง และบ้านที่พักจริงๆ อยู่ใจกลางเมืองและติดถนนใหญ่ ไม่สะดวกและเป็นอันตรายค่ะ หากเลี้ยงแบบขังเค้าไว้ ไม่เลี้ยงดีกว่าค่ะ ......... แต่เห็นสุนัขโดนรถชน สุนัขป่วย สุนัขโดนทิ้ง .... จึงค่อนข้างสนิทสนมกับมูลนิธิถึงขนาดว่ามีเบอร์คุณหมอที่เป็นผู้อำนวยการและเจ้าของสุนัข ขอให้โทร.ไป หากท่านอยู่เมืองไทย ท่านไปหาจนเจอ เอาไปรักษาจนหาย และเอากลับมาไว้ที่เดิมค่ะ ..... อันนี้ไม่ได้สุดโต่ง แต่ใจบุญระดับหนึ่งค่ะ
ขอบคุณคุณ Lily ครับ แสดงว่าเป็นมนุษย์ที่คุณค่าต่อสรรพสัตว์ครับ เพราะสัตว์ก็อาศัยเรา เขาคือ เพื่อนร่วมโลกครับ นับว่าพี่Lily มีเมตตา กรุณา ครับ นี่คือ สุดยอดมนุษย์ที่มีความรู้สึกต่อสิ่งอื่นครับ