ปรัชญาการศึกษาลัทธิพิพัฒนาการนิยม (Progressive) : การเรียนการสอน (๒)

ปรัชญาการศึกษาลัทธิพิพัฒนาการนิยม (Progressive) : การเรียนการสอน (๒)

ดร. คีลแพทริค (William Heard Kilpatrick) หนึ่งในนักคิดสำนักนี้ได้สนับสนุนให้จัดโรงเรียนแบบยึดเด็กเป็นศูนย์กลาง (Child centered) ซึ่งกระบวนการเรียนนั้นจะเป็นไปตามแนวทางที่เด็กแต่ละคนสนใจ

ทั้งนี้เพราะเชื่อว่าธรรมชาติของเด็กนั้น ย่อมอยากจะเรียนในสิ่งที่ตนเองสนใจ หรือสิ่งที่เด็กเห็นว่าจะช่วยแก้ปัญหาของเขาได้ และในขณะเดียวกันโดยธรรมชาติเด็กก็จะต่อต้านกับสิ่งที่ถูกบังคับให้เรียน เพราะฉะนั้นเด็กจะเรียน เพราะเขาต้องการ และเห็นความจำเป็นว่าจะต้องเรียน ไม่ใช่เรียนเพราะมีคนอื่นเห็นดีเห็นงามว่าเขาควรจะเรียน เด็กควรจะสามารถมองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เรียนกับชีวิตของตนด้วยตัวของเด็กเอง ไม่ใช่เป็นชีวิตตามความเห็นของผู้ใหญ่

ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่า ผู้สอนหรือครูจะปล่อยให้เด็กเลือกเรียนอะไรๆ ก็ได้ตามความปรารถนาของตนไปเสียทุกอย่าง ถ้าหากเด็กยังไม่โตพอที่เข้าใจในจุดมุ่งหมายอันสำคัญของชีวิตได้ ดังนั้นผู้สอนหรือครูจึงต้องเป็นผู้ที่คอยเสนอแนะหรือให้เเนวทางที่ควนจะเป็นเพราะถึงอย่างไรครูหรือผู้สอนก็ยังเป็นผู้ที่ประสบการณ์มามากกว่า.... 

วิธีการทางการศึกษา จึงต้องพยายามปรับปรุงให้สอดคล้องกับกาลเวลา และภาวะแวดล้อมอยู่เสมอ การศึกษามิใช่จะสอนให้คนยึดมั่นในความจริง ความรู้ และค่านิยมที่คงที่ หรือถูกกำหนดไว้ตายตัว หากจะต้องหาทางปรับปรุงการศึกษาเพื่อจะเป็นหนทางนำไปสู่การค้นพบความรู้ใหม่ๆ อันเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง 

ลัทธิพิพัฒนาการนิยมจึงมุ่งให้ผู้เรียนเกิดการรู้ด้วยตนเอง ผู้เรียนมีส่วนร่วมกับชุมชนที่ตนเป็นสมาชิกหรือสังกัดอยู่ เพื่อจะได้รู้จักการใส่ใจกับชุมชน และได้มีความตระหนักรู้ว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งของสังคมและมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหานั้นได้ด้วย 

การศึกษาจึงจะไม่ได้เป็นการทำให้เกิดการแปลกแยกระหว่างสิ่งที่เรียนรู้อยู่กับสิ่งที่เป็นบริบทรอบตัวของผู้เรียนและเด็ก อย่างที่เรียกกันว่า "ความรู้ไม่ใช่หอคอยงาช้าง"....

เมตตาธรรม

(ต่อจากของเก่า)