อบรมเชิงปฏิบัติการ"การเข้าถึงผู้ป่วยจิตเวชอย่างมืออาชีพ"

วันนี้เวลา13.00-16.00น.ข้าพเจ้าได้เข้าอบรมเชิงปฏิบัติการเรื่อง“การเข้าถึงผู้ป่วยจิตเวชอย่างมืออาชีพ”ที่ห้องกวี ทังสุบุตร คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

งานนี้หอผู้ป่วยจิตเวชเป็นเจ้าภาพจัดเอง หวังได้พัฒนาบุคลากรของเราเองในการดูแลผู้ป่วยจิตเวช 

เพื่อการ"รู้เขา รู้เรา"

วิทยากรคือ อ.จินตนา สิงขรอาจ นักจิตวิทยาคลินิกชำนาญการพิเศษ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น และยังดำรงตำแหน่งนายกสมาคมนักจิตวิทยาแห่งประเทศไทย ผู้เข้าอบรมคือบุคลากรทุกระดับจากหอผู้ป่วยจิตเวชและจากห้องตรวจจิตเวช

เขียนบันทึกนี้จากความทรงจำล้วนๆ  นึกทบทวนเหตุการณ์ คำพูดวิทยากรแล้วรีบเขียนบันทึกตามที่เข้าใจ  หากเว้นช่วงไปจะจำรายละเอียดไม่ได้  ข้าพเจ้าพยายามฝึกจับใจความในสิ่งที่ได้ฟังมาเพื่อสรุปความ ปกติจะจดบันทึกมา ครั้งนี้จดเช่นกันแต่ไม่ได้นำสมุดมาจากที่ทำงาน

..........................

เริ่มแรกจากการให้คำนิยามผู้ป่วยจิตเวชของบุคลากรแต่ละคน

การให้แนะนำตัวผู้เข้าอบรม บอกชื่อ ตามด้วยคำว่าผู้ซึ่ง..........ทุกคนบอกข้อดีของตนเอง

ต่อมาได้ถามถึงความต้องการของแต่ละคนตามลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์ หากเรายังไม่ได้รับการตอบสนองขั้นต้นความต้องการขั้นต่อมาหรือขั้นสูงสุดก็ไปถึงได้ยาก

..........................

พูดถึงพัฒนาการระยะต่างๆ หากติดขั้นไหนก็จะมีปัญหาตามมา เช่นเกิดความกลัว ไม่ไว้วางใจ ไม่เชื่อถือ การเลี้ยงดู การแสดงออกของพ่อแม่ต่อลูกในสถานการณ์ต่างๆมีความสำคัญ

ภูเขาน้ำแข็งของแต่ละคน ซึ่งมักเห็นแค่1ส่วนใน8

เห็นเฉพาะส่วนพ้นน้ำ สิ่งที่ลึกลงไปมองไม่เห็น อาจทำให้ไม่เข้าใจคนๆนั้นอย่างถ่องแท้

ให้ทำจุดยืนของชีวิต

วิเคราะห์ออกมา

แบบนี้  I am OK ,You are OK

ฝึกเรียนรู้เรื่องระยะห่าง

หากนั่งชิดกัน เข่าชิดกัน อึดอัด

นั่งห่างมากก็สนทนากันยาก นั่งพอดีๆจะดี เหมือนสัมพันธภาพกับคนใกล้ชิดแม้สามีภรรยาเองต้องต้องเว้นระยะห่างบ้าง ให้เขาเป็นส่วนตัว ไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายจนเสียความเป็นบุคคล ความเป็นส่วนตัว ผู้ให้บริการกับผู้ป่วยเช่นกันต้องสร้างสัมพันธภาพเชิงบำบัดเท่านั้น เว้นระยะห่างพอดีๆ

หลังจากนั้นได้ยกตัวอย่างcaseนักศึกษาติดเกม ไม่ตั้งใจเรียนไม่ตั้งใจเรียน ให้แบ่งกลุ่ม มอง วิเคราะห์รายบุคคล

แล้วให้ข้อมูลมาเพิ่มเติม เราได้มองเขาอย่างเข้าใจมากขึ้น ให้ระดมสมองสิ่งที่ได้เรียนรู้ ระดมสมองได้ว่าการมองคนด้านเดียวไม่ดูที่มาที่ไปเราจะตัดสินเขาตามประสบการณ์เดิมและความคาดหวังของเรา เป็นต้น ขาดความเข้าใจ มองคนต้องดูเบื้องหลัง ชีวิตความเป็นมา ทุกอย่างมีที่มาที่ไป มีเหตุผลเสมอ ผู้ให้บริการทางจิตเวชต้องตระหนักในจุดนี้ให้มาก

ภูเขาน้ำแข็งของแต่ละคน เราเห็นแค่1ส่วนใน8 เห็นเฉพาะส่วนพ้นน้ำ สิ่งที่ลึกลงไปมองไม่เห็น อาจทำให้ไม่เข้าใจคนๆนั้นอย่างถ่องแท้

และท้ายสุดบรรยายถึงทฤษฎีการสื่อสาร

ในครั้งนี้ได้รับความรู้เพิ่มขึ้น  รู้เขารู้เรา  ได้พลังที่จะก้าวไปในงาน ในชีวิตเพิ่มขึ้น 

[ถาวร]

ขอบคุณค่ะดร.โอ๋-อโณ

เราพยายามจัดกิจกรรมวิชาการให้บุคลากรในหอผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องค่ะ มีโอกาสจะนำมาถ่ายทอดเรื่อยๆค่ะ เร็วๆนี้จะมีอบรมการเข้าถึงและดูแลผู้ป่วยก้าวร้าวค่ะ