เย็นนี้ (๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗) น้องสาวของฉันได้ Line
มาคุยแล้วบอกว่า..."ข้าว" ลูกสาวของน้อง ได้ทำขนมหม้อแกง
มาให้แม่ของเธอได้ชิม...น้องสาวของฉันบอกว่า..."อร่อย"
"ข้าว" หลานสาวของฉัน ไม่ได้เรียนสายสามัญ
แต่เธอหันไปเรียนทางสายอาชีพ...เกี่ยวกับการทำขนม
ซึ่งเธอบอกว่า "ชอบ" ดูเธอจะสนใจเป็นพิเศษ
เธอบอกว่า เธอชอบทำขนม...น้องสาวของฉันปรึกษาฉัน
มาโดยตลอดเพราะเกรงว่า...ฉันจะไม่ OK.
แต่ความที่ฉันเป็นคนที่เข้าใจชีวิต...ฉันตอบน้องของฉันไปว่า
"ถ้าข้าวชอบหรือรักที่จะทำอะไร ปล่อยให้เรียนหรือทำเลย"
ปัจจุบันไม่ใช่เราจะให้ลูก หลาน ดันทุรังเรียนสายสามัญ
หรอกนะ...ถ้าเขาชอบอะไรก็ให้ไปทางนั้น ขึ้นอยู่กับตัวของเขา
ไม่ใช่ตัวของเรานะ...สุดท้าย "ข้าว" ก็ได้เรียนเรื่อง
การทำขนม...ซึ่งฉันคิดอีกมุมหนึ่งว่า...ปัจจุบันมีคนที่หันมา
ทำด้านนี้น้อย ส่วนใหญ่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนทางสายสามัญ
สุดท้ายก็มาแข่งขันกันและแย่งกันเอง...
น้องของฉันยังคิดว่า...ลูกของตนเองไม่ได้เรียนสายสามัญ
ฉันก็ได้แต่ปลอบใจและให้น้องของฉันได้คิดใหม่ว่า...
ปัจจุบันไม่ใช่แบบที่เราคิดหรอกนะ...เรียนอะไรก็ได้
ที่สามารถนำความรู้นั้นมาประกอบอาชีพของเราได้
นี่ต่างหาก...ที่ทำให้ตัวเราสามารถดำรงชีพอยู่บนโลกใบนี้ได้
มากกว่า...ที่ข้าวเรียนก็สามารถนำมาประกอบอาชีพส่วนตัวได้
เป็นการทำงานที่เป็นเจ้านายตนเอง ไม่ต้องไปเป็นลูกน้องใคร
และน้องก็ได้ส่งรูปของ "ข้าว" เจ้าหลานสาวมาให้ฉันได้ดู
อาชีพใด ถ้าเป็นอาชีพสุจริต และเลี้ยงตัวเองได้
ก็น่าจะใช้ได้...ไม่จำเป็นต้องเรียนในสถานที่ที่ตนเองไปไม่ถึง...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
(ขนมหม้อแกงฝีมือของเธอ)
ดีใจกับหลานสาวและน้องสาวของอาจารย์นะคะที่มีผู้ให้คำแนะนำและกำลังใจอย่างที่อาจารย์ทำ
ส่วนใหญ่พ่อแม่ ญาติผู้ใหญ่แบบยุคก่อนมักนึกถึงมาตรฐานสังคมและบังคับให้ลูกหลานเดินทางชีวิตอย่างที่ไม่ได้พิจารณาความรู้สึกของผู้ที่ต้องใช้ชีวิต เรามักชินกับการคิดแทนคนอื่น ซึ่งความปรารถนาดีที่ไม่ได้มองลึกซึ้งรอบด้านมักสร้างทุกข์ให้มากกว่าสุขนะคะ
ยอดเยี่ยมเลยค่ะ
ยินดีกับเส้นทางเดินชีวิตที่มีความสุขเลือกได้เช่นนี้ค่ะ...
เสน่ห์ปลายจวัก ดิฉันรักน้องกุ๊ก จังเลย
ขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะ และขอขอบคุณดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ