๔๙๗. การสอนงาน...
นับแต่ที่น้องอ้อ...เจ้าหน้าที่ภายในกองบริหารงานบุคคล
ได้เสียชีวิตไปแล้วนั้น...ภาระงานที่น้องอ้อได้รับผิดชอบ
ในช่วงที่เธอป่วย...ฉันได้ดูแลไปสักระยะหนึ่ง...
แต่งานที่เธอทำนั้น เกินกว่าที่ฉันจะปฏิบัติได้
เมื่อเสร็จงานศพของเธอ...ฉันจึงได้ประชุมบุคลากร
ที่เหลืออยู่และได้มีการมอบหมายหน้าที่ให้กับ
น้องแก้ว + น้องแป๋ว...ฉันกระจายงานให้ทั้งสอง
ได้ปฏิบัติ โดยให้น้องแป๋ว รับผิดชอบในเรื่องของ
การประเมินค่างาน สำหรับน้องแก้ว ฉันมอบให้เธอ
รับผิดชอบในเรื่องของการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น
ของสายสนับสนุน ตั้งแต่กลุ่มของข้าราชการ
พนักงานมหาวิทยาลัยและลูกจ้างประจำ...
ซึ่งฉันพิจารณาดูแล้ว เป็นงานที่ค่อนข้างหนัก
แต่ความที่ฉันดูท่าทาง แววของเธอ ฉันว่าเธอทำได้
วันนี้ (๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗) ฉันจึงเริ่มต้นสอนงาน
ให้กับเธอ ๆ เป็นคนที่เรียนรู้งานได้เร็ว...ฉันมีเทคนิค
ในการสอนงาน เพราะตั้งแต่รุ่นน้องอ้อแล้ว
ฉันก็สอนงานให้น้องอ้อได้เรียนรู้...สำหรับความคิด
ของฉัน ๆ คิดว่า เด็กแต่ละคน เรียนรู้งานได้ไม่เหมือนกัน
งานสมัยนี้ ฉันต้องการให้เด็ก Create งานได้เอง
เพราะงานยุคปัจจุบันไม่เหมือนงานสมัยก่อน
ยิ่งงานบุคคล ต้องคิด ต้องสร้างด้วยความคิดของเราเอง
โดยยึดหลักการมาเป็นตัวช่วย...งานส่วนใหญ่ของฝ่ายบุคคล
จะเกี่ยวเนื่องกับประกาศ ข้อบังคับ เป็นส่วนใหญ่
คนที่จะปฏิบัติต้องเริ่มเรียนรู้และทำความเข้าใจกับระเบียบ
ต่าง ๆ เพื่อที่จะได้อธิบายให้กับคนอื่น ๆ รู้เรื่องและเข้าใจ
เป็นงานที่ยากพอสมควร...แต่ก็เป็นงานที่ท้าทายความสามารถ
ของคนที่ปฏิบัติ...
ข้อเสียของการสอนงาน คือ เสียเวลาในการสอน เพราะ
การสอนงานต้องใช้เวลามากในการสอน แต่ละเรื่อง เรียกว่า
ต้องใช้เวลาทำความเข้าใจกับระเบียบ...
แต่ฉันก็จะพยายาม เพราะการสอนงานเป็นอีกสมรรถนะหนึ่ง
ในการประเมินของผู้บริหารเช่นฉัน...
ข้อดีของการสอนงาน คือ ต้องทราบถึงความสามารถของคน
ที่ฉันจะมอบงานให้ปฏิบัติว่าเป็นคนเช่นไร มีความคิดสร้างสรรค์
ในงานนั้นด้วยหรือไม่ เรียนรู้งานได้รวดเร็วหรือเปล่า...
ถ้าได้คนที่มีความคิดสร้างสรรค์ เข้าใจงานได้ง่ายด้วยละก็
ทำให้ฉันไม่เหนื่อยในการที่จะสอนงานเลย...แถมมีความรู้
เท่าไร...ทุ่มให้สุดตัว เพราะฉันต้องการถ่ายความรู้ที่มีอยู่ในตัว
ให้กับเด็ก ๆ ได้เรียนรู้และจะได้เป็นตัวแทนของฉันได้...
งานนี้ ก็ฝากความหวังไว้กับ "น้องแป๋ว + น้องแก้ว" ก็แล้วกัน
เพราะความรู้คงไม่น่าใช่ที่จะอยู่กับตัวฉันแต่เพียงผู้เดียว...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๗ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น