ผู้ชายคนแรก...ที่รักที่สุด (2)

พ่อสูบบุหรี่มาตั้งแต่หนุ่มๆ (ไม่รู้เมื่อไหร่ ไม่ได้ถามพ่อไว้ ณ ตอนนั้น) 

และอาจจะเป็นความโชคร้ายที่แฝงมากับความโชคดีของพ่อ...ที่ส่งให้ลูกเรียนพยาบาล ...

เพราะลูกจบพยาบาลมาปุ๊ป ...

ตามประสาเด็กรุ่นใหม่ไฟแรง และความรักพ่อ อยากให้พ่อมีสุขภาพดี 

จึงขอร้องให้พ่อ (ขณะนั้นอายุ 70 ปี) เลิกสูบบุหรี่

พ่อ...ซึ่งสูบบุหรี่มาตั้งแต่หนุ่มๆ จะรู้สึกอย่างไร...เราไม่รู้...

รู้แต่ว่าพ่อ...ไม่พูดอะไรมาก..แต่บอกว่า...พ่อสูบใบจากไม่ใช่พรือ...(ไม่เป็นอะไรหรอก)

แต่สำหรับเด็กจบใหม่ ก็บอกพ่อไปว่า ใบจากก็มีอันตรายเหมือนกัน 

...ลูก...เร่่ิมมาตรการแรกของการขอ (แกมบังคับ)ใ้หพ่อเลิกบุหรึ่ คือ

การนำสติ๊กเกอร์เขตปลอดบุหรี่ มาติดทั่วบริเวณบ้าน 

พร้อมทั้งเตรียมแผ่นพับและหนังสือในทางในการเลิกสูบบุหรี่มาให้พ่ออ่าน

...จำได้ว่า...ช่วงนั้น...ช่วงกลางวัน...พ่ออาบน้ำบ่อยมาก...และชอบหายไปจากบ้านบ่อยๆ 

เราก็เข้าใจนะ... เพราะติดสติ๊กเกอร์ทั่วบ้านขนาดนั้น พ่อ...ก็คงแอบไปสูบที่อื่นแน่ๆ

แต่...สังเกตเห็นว่า ...พ่อเร่ิมสูบบุหรี่น้อยลง...

เราจึงเริ่มมาตรการต่อไป... คือ การซื้อยาอม ลูกอม หรืออะไรก็ตาม...สารพัดชนิด

ที่จะให้พ่ออม...แล้วอยากบุหรี่น้อยลง และช่วยทดแทนการสูบบุหรี่ี่

ซึ่งตอนหลัง.... พ่อบอกว่า...โบตัน...จะทำให้อยากสูบบุหรี่น้อยลง (สำหรับพ่อ)

เราก็เลยซื้อมาใ้ห้พ่อไม่ให้ขาด

...จนกระทั่ง...พ่อเลิกสูบบุหรี่ได้ในปีนั้นเอง...

ปล. เขียนบันทึกนี้มาเพื่อเชิดชู...ความพยายาม...ความอดทน และความรักลูกของพ่อค่ะ

                    

[ขจิต ฝอยทอง]

ดีจังเลยครับ

ที่ท่านเลิกบุหรี่