การติดตามการทำงานของกลุ่มนักเรียนเยาวชนเป้าหมาย
จากที่ได้เข้าค่าย ฮักแพงร่วมใจ ลดใช้สารเคมี และได้โครงงานไปดำเนินงานต่อให้เสร็จ โดยให้ลงพื้นที่จริงและค้นหาปัญหาว่ามีต้นเหตุมาจากอะไรและให้หาวีธีในการแก้ไขปัญหานั้น ก่อนทำโครงงานน้องๆและพี่เลี้ยงประจำกลุ่มปวดหัวกันยกใหญ่ และมีน้องคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "หาต้นเหตุของปัญหาแล้ว ยังจะต้องหาทางแก้อีกหรอ จะทำได้ไหมนะ" "นั่นมันเป็นสิ่งที่ควรทำเพราะถ้าเราค้นพบปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วเราต้องพยามแก้ไขปัญหาตรงนั้นให้ได้ก่อนที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เขาถึงจะเรียกว่า ผู้รู้" หลังจากที่กระผมได้พูดจบลงไปแล้วนั้นก็มีน้องอีกคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราทำได้หรือไม่ได้ ในเมื่อเรายังไม่ทำ" ประโยคนี้ทำให้เพื่อนๆในกลุ่มมีกำลังใจในการทำงานมากขึ้น พวกเขาพยายามที่จะค้นหาปัญหาและวิธีการแก้ไขจนกระทั่งได้รู้ว่า ปัญหาที่พบคืออะไร พร้อมทั้งศึกษาวิธีการแก้ไขปัญหา และจึงคิดที่จะทำโครงงานนี้ขึ้นมาเพื่อที่จะนำไปขยายต่อไปยังชุมชนต่างๆโดยเฉพาะชุมชนที่ตนเองอาศัยอยู่...
ในฐานะที่กระผมได้เป็นพี่เลี้ยงในการทำกิจกรรมในครั้งนี้ รู้สึดดีใจที่เห็นน้องๆร่วมด้วยช่วยกันทำงานอย่างขมักเขม้น และที่สำคัญน้องๆ มีความคิดที่แปลกใหม่และใช้ประสบการณ์การปลูกพืชที่ถูกถ่ายทอดจะกผู้ปกครองมาใช้และเกิดประโยชน์แก่งานนี้มาก เด็กๆทุกกลุ่มทุกคนมีความขยันอยู่ในตัวซึ่งอาจเกิดจากตัวเขาเองหรือถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เล็ก จึงทำให้งานนี้ถือเป็นงานที่สบายๆของน้องๆเลยทีเดียว ตอนนี้รอเพียงการเจริญเติบโตของผัก เมื่อผักโตพอที่จะทดลองแล้ว เด็กๆก็จะทำน้ำหมักชีวภาพที่ได้จัดทำไว้มาฉีดและพ่นให้ทั่วเพื่อป้องกันศรัตรูพืชที่จะมากินผัก แล้วสรุปผลว่าโครงงานที่ทำนั้นสามารถแก้ปัญหาได้จริงหรือไม่...
By : James_Nuttawut
มาติดตาม และชื่นชมครับ