วันวิสาขะได้ภาพเจดีย์
วันวิสาขะได้ภาพเจดีย์
ผมเดินทางไปนิเทศโรงเรียน ผ่านเส้นทางลัดนี้บ่อยๆ มองเห็น “เจดีย์บนยอดเขาจูมฆ้อง” อยู่ไกลลิบๆ
ผมตั้งใจว่าจะหาเวลาขึ้นไปสักการะพระบรมสารีริกธาตุบนนั้นสักครั้ง
แม้ว่าจะตั้งไต่บันไดถึง 1000 ขั้นก็ไม่น่ามีปัญหาด้านสุขภาพ
การปักหมุดพระศาสนา ด้วยการสร้างเจดีย์บนยอดเขา เกิดขึ้นหลายแห่งในแถบเทือกเขาแลนคา
อาศัยบารมีธรรมของพระเถระผู้ปฏิบัติชอบในการเผยแพร่พระพุทธศาสนา...จึงเกิดขึ้นได้
อีกตำบลหนึ่งใกล้เคียงกัน มีสำนักปฏิบัติธรรมผาผึ้งบนเนินเขาเตี้ยๆกลางป่าโปร่ง ที่นั่นก็มีเจดีย์ที่งดงาม
ความลงตัวทางศิลปะขององค์เจดีย์และบันไดนาค พิสูจน์ได้ว่าเป็นช่างฝีมือ ไม่ใช่ช่างพื้นเมือง
ผู้นำสร้างต้องเป็นพระเถระที่เปี่ยมด้วยบารมีธรรม ไม่เช่นนั้น ความศรัทธาไม่หลั่งไหลเข้าไปในป่านั้น
วันหยุดวันวิสาขบูชาที่ผ่านมา ผมใช้เวลาทั้งวันไปพักผ่อน สักการะเจดีย์ทั้งสองแห่ง
ศึกษาเนื้อใน...คติในการสร้างเจดีย์ สถูป พุทธสถาน ล้วนมีปริศนาธรรมแฝงอยู่
ยิ่งบรรยากาศที่สงบ สงัด ร่มรื่น ก็ยิ่งทำให้ใจเบิกบาน ปลอดโปร่ง
มุมถ่ายรูปก็ดี.... ท้องฟ้าโปร่ง.... เมฆสวย....แสงถูกเกลี่ยนิ่มนวล ...รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ...
เห็นจริงกับ “ยิ่งติดยึดยิ่งทุกข์ ยิ่งปล่อยวางยิ่งสุข ทำสิ่งใดให้มีสติ คิดการใดใช้ปัญญาไตร่ตรอง”
ผมยึดหลักปฏิบัติง่ายๆ นี้เสมอมา..... รู้สึกว่าตัดวงจรทุกข์ไปได้เยอะทีเดียว...
ความเห็น (1)
...ภาพแรกเป็นภาพที่สวยงามมากนะคะ...ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ยอดพระเจดีย์ จะบดบังพระอาทิตย์ ทำให้มองเห็นแสงที่ไม่เจิดจ้ามากนะคะ