เป็นสุข ในทุกการอ่าน

พื้นที่สีเขียวก็คงหายากพอกับพื้นที่สำหรับการอ่าน... 

เครื่องมือในการแสวงหาความรู้อันสำคัญยิ่งก็คือการอ่าน แต่ในระบบการศึกษาปัจจุบันเครื่องมือนี้กำลังประสบกับปัญหา ซึ่งเราต้องช่วยกัน 

เราตระหนักเห็นถึงปัญหานี้และเพียรพยายามในการแก้ปัญหาให้ได้อย่างยั่งยืน ถาวร และรักษาระดับของการพัฒนาการอ่านให้ยังคงอยู่ต่อไป โดยการจัดกิจกรรมส่งเสริมการอ่านนานา ที่เราพอจะทำได้ 

ครั้งนี้ก็เช่นกัน เข้าหามวลชน ...โดยการยื่นหนังสือให้ ชักชวน ให้เห็นความสำคัญของการอ่าน ชี้ชวนให้เห็นแง่งาม เห็นประโยชน์ และอ่านให้เห็น อ่านให้ฟัง นักเล่านิทานตัวน้อยๆ ของเรากำลังโลดแล่น แม้พวกเขาจะขึ้นชื่อว่านักอ่าน นักเล่าน้อย แต่น้อยๆ แต่ก็ทำบ่อยๆ นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้มันสามารถเดินทางต่อได้

พื้นที่การอ่านน้อยกว่าน้อยในเมืองใหญ่..ที่สำคัญการถูกแทนที่ความสำคัญด้วยกิจกรรมอื่นๆ ภารกิจอื่นๆ ก็ยังจงใจแย่งพื้นที่ของการอ่านไปอีก แต่หากเรามีโอกาสทำให้การอ่านเป็นเรื่องใกล้ตัว เริ่มจากการเป็นนักอ่านน้อย(คืออ่านทีละน้อย) และเริ่มเป็นนักเล่าน้อย (คือเล่าถึงเรื่องที่อ่านทีละน้อย) หลายน้อยก็น่าจะทำให้ใหญ่ขึ้นได้

 

วันนี้ขณะเรานำพื้นที่การอ่านออกมากาง ฝนมาส่ง และขากลับฝนก็มาส่งอีกครั้ง กระนั้น.. นักเล่านิทานตัวน้อยๆ ก็ยังเบิกบานกับการเป็นนักอ่านน้อย นักเล่าน้อย ด้วยแรงศรัทธา