บทสาขาที่ 7.1 ปรัชญาดนตรี เรื่อง ดุริยะสัญญานิพนธ์ 24
ดุริยะสัญญานิพนธ์
ครั้งที่ 24
เพลงที่ดีที่สุดนั้น
สังคมเพลงรู้ว่าเพลงอยู่
เพลงที่ดีรองลงมา
ยกเป็นค่านิยมประเพณี
เพลงที่ดีรองลงมา
มีค่าครองชีวิตประจำวัน
เพลงที่ดีรองลงมา
มีค่าสู่ค่าความนิยม
เพลงที่ดีรองลงมา
เพลงที่มีอำนาจหวาดกลัว
อีกเพลงที่ดีรองลงมา
สังคมเพลงพาดูถูก เหยียดหยาม ชิงชัง
เมื่อนักดนตรีขาดศรัทธาต่อผลเพลงนั้น
เพียงหวังให้สังคมเพลงยกย่องนิยมเท่านั้น
จะให้เพลงกลับสู่ถิ่นเดิมไหม
ก็ไม่มีเพลงไว้จรรโลงโลก
จะให้เพลงกลับสู่ธาตุเดิมไหม
ก็ไม่มีเพลงให้คติโลก
จะให้เพลงเข้าสู่จุดดับสลายไหม
มนุษย์ก็สลายสิ้น
ณัฐนพ มนู อินทาภิรัต
เขียนใน GotoKnow โดย ณัฐนพ มนู อินทาภิรัต
ใน ดนตรีจิตวิทยาและมนุษย์นิยม Music Psychology and Humanism MPH (headbook)
ใน ดนตรีจิตวิทยาและมนุษย์นิยม Music Psychology and Humanism MPH (headbook)
คำสำคัญ (Tags): #นิพนธ์รำพัน
หมายเลขบันทึก: 569244เขียนเมื่อ 28 พฤษภาคม 2014 08:32 น. ()ความเห็น (1)
เพลงที่มีอำนาจหวาดกลัว ..... เป็นเสมือนอาวุร้าย นะคะ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก