ตั้งแต่ลืมตา ขึ้นมาดูโลก และจำความได้
พ่อทำงานหนักมาก เพื่อดูแลลูกๆ จำนวน 11 คน
พอเราอายุสักราว 9 ขวบ...แม่ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง
หลังจากนั้นพ่อก็ต้องดูแลลูกๆเพียงลำพัง (ลูกชาย 3 คน ลูกสาว 8 คน)
พอโตขึ้นมา...ก็มีแต่พ่อเป็นผู้ดูแล
ทำอะไรไม่ได้...ก็...เรียกหาพ่อ
หาอะไรไม่พบ...ก็...เรียกหาพ่อ
อยากได้อะไร...ก็...เรียกหาพ่อ
พ่อ...ก็จะทำให้...หาให้... แนะนำให้ ...โดยไม่พูดมาก
จำได้ว่าตั้งแต่เกิดมา ลูกคนนี้เคยโดยพ่อตี 1 ครั้ง ด้วยแกนของก้านสาคู (ที่ใช้ทำไส้อุดกระบอกข้าวหลาม) สาเหตุเนื่องจากทะเลาะกับน้อง ...หลังจากนั้นไม่เคยโดนพ่อตีอีกเลย
พ่อ...ยอมลูกทุกอย่าง
ยอม...เมื่อลูกโวยวาย
ยอม...เมื่อลูกหงุดหงิด
ยอม...เมื่อลูกบอกให้ทำอะไร (เช่น การเลิกสูบบุหรี่ ซึ่งพ่อใช้ความพยายามอย่างมาก)
ยอม...ไม่กินอาหารบางอย่างที่ดีๆ เพื่อให้ลูกได้กินก่อน
ยอม... โดยไม่ปริปากบ่น ว่า...เหนื่อย...หิว...หรืออะไรก็ตาม
แม้เมื่อลูกๆโตขึ้น และมีครอบครัวเป็นของตนเอง เมื่อซื้อของกลับไปเยี่ยมพ่อ พ่อก็ยังเคยชินกับการปฏิเสธของดีๆ ต้องให้ลูกหรือหลานกินก่อน พอบอกว่าเขากินกันแล้ว ซื้อมาให้พ่อ สักพัก...พ่อถึงจะกิน
นี่แหละ ผู้ชายคนแรกที่ฉันรักที่สุด
พ่อ...ที่เป็นผู้เกรงใจลูก
พ่อ...ที่เป็นนักประชาธิปไตย
พ่อ...ที่เป็นผู้ให้…ตลอดกาล...
*********************************************************
...ซาบซึ้ง และประทับใจมากค่ะ ...พ่อที่รักลูก ดูแลเลี้ยงดูลูก 11 คน ไม่ใช่ธรรมดานะคะ