บทสาขาที่ 7.1 ปรัชญาดนตรี เรื่อง ดุริยะสัญญานิพนธ์ 4

ดุริยะสัญญานิพนธ์

ครั้งที่ 4

เมื่อชนระดับสูงมีสุนทรีจะริยะฟัง

เพลงย่อมได้รับการพินิจ

ยังติดตามและปฏิบัติตน

วางผลหวังอันประเสริฐ

เมื่อชนระดับกลางฟังเพลงจะริยะ

จะเข้าใจไม่แจ้งเป็นวาระ

หาได้จดจ่ออย่างตั้งใจ

หากต่างแตกวัยต่างกัน

เมื่อชนระดับไร้ดนตรีกาลฟังเพลง

ก็หยามเย้ยด้วยเสียงขำขัน

ถ้ามิใช่โดนเช่นนั้นคงไม่นิรันแล้ว

เพราะว่าอาจฉลาดเกินไป

เพราะว่าเรียนรู้มามากหลาย

เพราะเป็นผู้รู้มากเกินไป

ถ้าไม่รู้จักดนตรีไซร้ยอมจัดไว้ในระดับต่ำ

เพราะเขลาต่อความเข้าใจสัจจะธรรมชาติ

เพราะความรู้ที่ขลาดต่อบทเพลง

เพราะความฉลาดที่ประมาทความเข้าใจ

เวียนว่ายอยู่กับสัญญาลักษณะสังคมปลอมปน

ณัฐนพมนูอินทาภิรัต