กว่าจะเป็น"ศูนย์การเรียนรู้วิถีบรรพบุรุษไทย" ตอน 2 เพราะการสอน

<p>         ความจริงการจัดทำ”ศูนย์การเรียนรู้วิถีบรรพบุรุษไทย” ไม่ใช่เป็นเป้าหมายหลักที่วางไว้ให้เกิดขึ้นแต่เป็นเป้าหมายสุดท้ายที่อยากเห็นให้มันมีขึ้นเมื่อทุกอย่างสมบูรณ์…ในช่วงแรกๆมาจากความต้องการอยากจัดโครงงานจิตอาสาเพื่อแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมในโรงเรียนให้เป็นบทเรียนหนึ่งให้เด็กได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรงสัมผัสเรียนรู้กับสิ่งที่มีจริงได้ลงปฏิบัติจริงๆให้ได้รู้จริงๆเป็นรูปธรรมมากกว่าเรียนตามหนังสือที่ครูบอกครูเล่าแล้วก็จบผ่านไปอีกบทเรียนซึ่งการสอนแบบนี้มันไม่ใช่ตัวตนของเรา…เพราะตั้งแต่เป็นครูใหม่ๆก็ไม่ชอบสอนตามหนังสือ…ยึดหลักสูตรมากกว่าว่าต้องการพลเมืองของประเทศเป็นอย่างไรเราก็พยายามให้เด็กๆเป็นอย่างนั้น…คิดตามภาษาครูไฟแรงร้อนวิชาที่เรียนจบมาจากวิทยาลัยครูสวนสุนันทา….จึงกล่าวได้ว่าการสอนแบบนี้ไม่ใช่ง่ายทำเราลำบากมาตลอดจนใกล้เกษียณด้วยเรียกว่าไม่สบายหรอก…ไหนจะต้องเสียเงิน  ไหนจะต้องสละเวลา   ไหนจะต้องทุ่มเทสติปัญญาไปพร้อมๆกับการตะล่อมให้เด็กๆได้ปฏิบัติตามวัตถุประสงค์ในการสอนที่วางไว้แต่ละครั้งเพื่อให้บรรลุตามเป้าหมายที่วางไว้…..แต่ด้วยความมุ่งมั่นที่อยากให้เด็กได้เรียนรู้จริงๆไม่มีอะไรแอบแฝงไม่ได้ต้องการคศ. 4 เพราะบอกตามตรงตอนรวบรวมผลงานส่งคศ.3 ก็ต้องใช้เวลาสั่งสมประสบการณ์ลีลาการสอนถึง 25 ปี จึงเขียนส่ง…ต้องเก็บรวบรวมสิ่งที่สอนดีๆทีละนิดจนเห็นว่าดีแล้วจึงส่งแต่ก็ภูมิใจนะส่งไปโดยไม่ต้องแก้ไขส่งแล้วได้เลย…แต่มันก็ต้องเสียเวลารวบรวมอยู่ดีทำให้หยุดเวลาของการคิดสร้างสรรค์ที่ตนเองชอบคิดตลอดเวลา….และครั้งแรกเคยคิดทำต่อคศ. 4 เหมือนกันแต่พอคุณแม่บอกว่า…ยังไม่พออีกหรือ…จึงทำให้เราคิดได้ว่ามันจริงอย่างที่คุณแม่ว่า….ดังนั้นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเลิกคิดที่จะส่งคศ. 4 อีกเลย…..ซึ่งกลับเป็นสิ่งดีทำให้เรามีตัวตนเป็นตัวของตัวเอง ได้ดูแลแม่เอาใจแม่มากขึ้นเหมือนเดิมแทนทำคศ.4เพราะเวลาเราเขียนผลงานที่ทำแม่มักเฝ้ามองเราว่าเมื่อไรจะเรียบร้อยมาพูดคุยกับแม่จนทำให้เราตัดสินใจง่ายขึ้นว่าดูแลคุณแม่ดีกว่าจนแม่ถึงแก่กรรม….ก็ไม่คิดอยากทำคศ.4อีกเลย….และภูมิความคิดมันพรั่งพรูออกมาเหมือนคนมีวิชาเพิ่มขึ้น…อยากทำอยากเห็นผลที่เกิดขึ้นกับนักเรียนจริงๆ ส่งผลให้วิธีการสอน…เทคนิคการสอนถูกปรับเปลี่ยนไปตามอุปนิสัยของนักเรียนหรือเหตุการณ์บ้านเมืองไม่มีที่สิ้นสุด การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ที่วางไว้มักถูกเปลี่ยนไปตามอุปนิสัยของนักเรียนแต่ละคนแต่ละห้องเป็นสำคัญไม่แน่นอนตายตัวแม้มีแผนการจัดการเรียนรู้หลักเป็นแกนและความแตกต่างแต่ละห้องเป็นหมายเหตุ….</p>