ทำงานท่ามกลางธรรมชาติ

วันที่ 5 ของอาทิตย์ที่ 10
วันนี้เป็นวันที่ครูพามาสร้างกุศล เป็นวันที่รู้สึกสึกว่า ใจลุ้นและสนุกไปกับการได้เรียนกับครู
เป็นครั้งแรกในรอบ 4-5 ปี่ที่ติดตามครู ฟังครูอธิบายสถิติ ทำให้ยาขมที่เคยไม่ชอบดูน่าสนใจมาขึ้น
ทำงานครั้งนี้ ครูใช้ปัญญาเต็มที่ในการช่วยคิดแก้ไข
จะว่าแบบนี้ก็ไม่ถูก ทุกๆที่ครูก็ทำแบบนี้ เต็มที่
เป็นการทำงานที่ให้ความรู้สึก ว่าข้อจำกัดเยอะ แต่ครูก็พาทุกคนผ่านมาได้

ด้วยเพราะวันนี้ตื่นมาที่วัด ข้อปฏิบัติที่ครูวางแนวไว้ ถ้าไม่ดื้อจะมีร่อวเดิมที่ไปได้ง่ายๆ
แต่สิ่งที่มากระทบใจก็ไม่เบา
การอยู่ใกล้ผู้อื่น ทำให้ใจรุ่มร้อนง่าย
เดินเข้าครัว ใจเป็นอาการไม่สุขสบาย
ใจระลึกขึ้นตอนใกล้ๆครู ไม่เร้าร้อนแต่สบาย หากจะเกิดความร้อน เป็นเพียงการจุดไฟในใจตนเองขึ้นมา
สังเกตใจตนเองกับการที่เจอสิ่งต่างๆที่ทำประจำ
แม้กระทั่งการเดินเข้าไปสำนักแม่ชี สิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นก็ส่งมาให้ใจรู้สึกอึดอัด
แต่ก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรนัก เพราะวิถีที่ครูพาทำพามา ล้ำค่ากว่ามา กังวลกับเรื่องแค่นี้
สิ่งที่สู้อยากกว่าสิ่งที่อยู่ข้างนอก
ตอนขับรถพาครูมา ครูก็ชี้ว่า ใจไม่นิ่ง ขับรถแล้วครูเวียนหัว
เกิดอะไรขึ้น ใจหนูกังวล ภาพการเดินทางครั้งก่อน ๆของหมุนวนขึ้นมาให้สะเทือน
เพราะสติอ่อน เวลาที่ภาพเก่าๆ ฟุ้งขึ้นมา ใจมักจะคิดด้านลบ

สติไม่พอ ความชั่วโจมตีใจ มันจะบีบคั้นตนเอง
พอมาถึงที่ประชุม บรรยากาศเป็นธรรมชาติแบบที่คุ้นเคย
ทำให้คิดถึงสมัยเด็กที่วิ่งเล่นในนา ตามหลังพ่อแม่
พอได้เวลาประชุม ทั้งๆที่ใจข้างในยังไม่ค่อยนิ่ง
แต่พอเคลื่อนไปเรื่อยๆ
สนุกที่ได้ฟังและร่วมบรรยากาศ เรื่องที่ทีมกำลังทำไม่ง่ายเลย
แต่ครูก็ช่วยเต็มที่เป็นหลักของใจแล้วก็จับมือทุกคนเดินไปจับมือก้าวผ่าน
ทุกคนตั้งใจมากๆ จากข้อมูลที่ระดมสมอง
ตามทาที่ครูชี้ ค่อยๆแกะรอย
ก่อนพักครูชี้ให้หนู บันทึกงานเหมือนงานวิจัยคุณภาพโค้ด คำพูดเหมือนตอนอบรม note taker
ใจสะดุดกับตนเอง สี่ห้าปีที่ผ่านมา แทบไม่เอาสิ่งที่ถูกสอนมาใช้เลย
เอาหล่ะวันนี้ โน้ตบุ๊ค ยังหลับอยู่ ใช้ iPad. ควบกับ สมุด
พอปรับวิธีรู้สึกว่า ใจสนุกขึ้น
ไม่มันหมกหมุ่นในจอสี่เหลี่ยมเหมือนที่ผ่านๆมา
สนุกที่ได้ฟังเจียน บันทึก เรื่องราวที่ครูพาคิดคำพูดที่ ผู้ร่วมประชุมสะท้อน ท่าทาง. ที่เปลี่ยนแปลงไป
ตามเวลาที่กระบวนการดำเนินไป

ตกเย็นพักประมาณสี่โมงครึ่งแต่กว่าจะแยกกันก็เกือบๆห้าโมง
ได้ออกไปวิ่ง แบบตามตะวัน กำหนดกับตนเองว่า ต้องเข้าที่พักก่อนตะวันตกดิน
เป๊ะมากได้เหงื่อกำลังสบาย มาพักนอนท่าศพ งีบไป ลุกขึ้นมาอาบน้ำ
กำลังจะออกไป เห็นข้อความว่าครูโทรเข้า
พอไปถึงทุกคนพร้อมหน้าประชุม
พลาดช๊อทเด็ดเลย แต่ก็ได้เก็บซึมซับบรรยากาศริมเรือนชาน
ที่ครูพาทุกคนทำงาน สีหน้าแววตาแต่ละคนล้า
แต่ครูยังคงสดใส แชร์ เรื่องราว หลายเรื่องเล่า วิถีชีวิต
ทุกคนสนใจและสนุกมาก ๆ
ชี้ชวนให้คนหาคำตอบในตนเอง
เป็นครั้งแรกที่ตั้งใจฟังและcapture. แบบเอาทั้งหมด
ตั้งใจว่า ไหนลองเขียนให้หมดดูซิ
ทำแบบนี้รู้สึก สนุกที่ได้ฟัง แม้จะยังเข้าไปในใจไม่หมด แต่สนุกที่ได้จดและได้มองค่ะ
กลับเข้ามาที่พัก เดินภาวนาแบบพักกับตนเอง
แล้วก็เข้ามากะจะทำวัตรค้นๆหาหนังสือไม่เจอ
แต่งีบไปได้ลุกขึ้นมาทำวัตรตอนเที่ยงคืนครึ่ง แต่ก็พอได้
วันนี้นอนเป็นก๊อก ๆ
แต่เป็นวันที่หมุนวิธีการทำงานใหม่ สนุกดี