เช้า สาย บ่าย เย็น เป็นแบบนี้ทุกวัน

มองออกนอกกรอบทุกวัน เพื่อค้นหาสิ่งใหม่ที่ไม่มีกรอบ แต่ตอนนี้เราอยู่ในกรอบ...กรอบสี่เหลี่ยมของห้องทำงาน แค่จะลองขยับตัวจะออกจากกรอบยังยากเลย เป็นผลมาจากมีผู้ป่วยมารับบริการมาก เจ้าหน้าที่น้อยเลย ต้อง ขัง ตัวเอง อยู่ในกรอบต่อไป....แต่ความคิดนั้น...ไม่อยู่ในกรอบแน่นอน เพราะสิ่งที่เราส่งมอบให้กับผู้ป่วยนั้น (ยา)ก็ไม่ได้อยู่ในกรอบแต่มันไปทุกที่ ที่ผู้ป่วยอยู่และแน่นอนว่ามันต้องเกิดปัญหาจาก การใช้ยาและไม่ใช้ยาของผู้ป่วย สิ่งนี้แหละที่จะทำให้เราทำงานอยู่ในกรอบ แต่จะได้สิ่งที่อยู่นอกกรอบ...กำลังคิดต่อ