วันนี้ได้มีโอกาสพานักเรียน 15 คน
ไปเป็นผู้แลกเปลี่ยนประสบการณ์
กับนักเรียนชาวฝรั่งเศสที่ต้องการมาศึกษาวัฒนธรรมประเพณี
ของเมืองไทย เรียนรู้การรักษาทรัพยากรธรรมชาติ และการอนุรักษ์ป่าชายเลนในท้องถิ่น
ในฐานะที่เป็นครูที่ปรึกษาและร่วมอนุรักษ์ป่ามาเป็นเวลาช้านาน
จึงได้กับการติดต่อประสานงานให้เป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกัน
นักเรียนไทย - ฝรั่งเศส
น่าอายมาก...ครูหยินสามารถคุยโต้ตอบได้ไม่มากนัก
ที่สำคัญคือไม่สามารถบรรยายความรู้เรื่องป่าชายเลนให้นักเรียนชาวฝรั่งเศสฟังได้
จึ้งต้องใช้ล่ามแปลกันหลายขั้นตอน คงต้องพิจารณาตัวเองซะแล้ว
555จะเข้าสู่อาเซียนได้อย่างไรกัน
คงจะต้องพัฒนาตัวครูกันก่อนละนะ
บันทึก 19 ก.พ.57
ได้อ่าน "บันทึก 18 เรื่องในรอบ 13 วัน" ของคุณครู ...รู้สึกมีความสุข ที่ได้เห็นความมั่นคงในหลักคิด และเจตคติที่ดีต่อวิชาชีพครู ของคุณครูค่ะ
และจะมีความสุขมากขึ้นนะคะ ถ้าคุณครูจะไม่ทำลายคุณค่าของบันทึกดีๆ ของคุณครู ด้วยการพิมพ์ผิดเพราะขาดการตรวจสอบและ/หรือเพราะเข้าใจผิด ซึ่งพบได้ในแทบทุกบันทึกของคุณครู (ขออภัยจริงๆ ค่ะ ที่เป็นคนพูดตรงๆ แต่ก็ด้วยความปรารถนาดีอย่างจริงใจต่อคุณครู ที่ไอดินฯ มีความศรัทธาในด้านหลักคิดและจิตวิญญาณของการเป็นครู นะคะ...หวังว่าจะเข้าใจ จริงๆ แล้ว ไอดินฯ ก็เคยแสดงความเห็นไปแล้วก่อนหน้านี้ ซึ่งดูเหมือนคุณครูจะเข้าใจ แต่ยังไม่เห็นการเปลี่ยนแปลง เลยขออนุญาตแสดงความเห็นซ้ำอีกครั้งนะคะ)
ตัวอย่างเช่น เรื่อง "ภัยสังคม 2...ประสบการณ์ตรงในชีวิตจริง" (http://www.gotoknow.org/posts/561914) ...แต่แม่ครูหยินไหวตัวทัน..จึง
เรื่อง "เรียกพี่ซิลูก....ในงานวันคืนสู่เหย้า...." (http://www.gotoknow.org/posts/561911) ...จึงมีทั้งครู มีทั้งสฺาย์ (ศิษย์) ปฏิบัตร (ปฏิบัติ) ภาระกิจ (ภารกิจ) กันทั่วถ้วน...
และบันทึกนี้ ...กับนักเรียนชาวฝรั่งเศษ (ฝรั่งเศส) ที่ต้องการมาศึกษาวัฒนธรรมประเภณี (ประเพณี) ของเมืองไทย เรียนรู้การรักษาทรัพยากรธรรมการ (ชาติ)
สำหรับการพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูนะคะ ขอฝากคตินี้ค่ะ "ท่านทำได้ ถ้าท่านเชื่อว่า ท่านสามารถทำได้"
....ด้วยรักและศรัทธาคุณครูค่ะ...
ครูหยินขอน้อมรับข้อคิดเห็นด้วยความจริงใจ...หลายคำ ครูหยินไท่รู้จริง ๆ และไม่ยอมค้นหาด้วยขอโอกาสปรับปรุงตัวเองอีกครั้ง..และยังยินดีรับฟังด้วยความเต็มใจ และขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง...ดีใจมากที่มีคนแบบอาจารย์แม่ไอดินจะทำให้คนมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น...ส่วนนี้แหละที่ทำให้ครุหยินประทับใจ และศรัทธา
ภาษาต่างชาติหากไม่ได้หัดพูด ฟัง อ่าน เขียน บ่อยๆย่อมติดขัดบ้างเป็นธรรมดา...ให้กำลังใจค่ะ
มาสนับสนุนความคิดของคุณนงนาท สนธิสุวรรณ ยอมรับว่าตัวเองก็ไม่สามารถเหมือนกัน เรื่องภาษาแม้จะอยู่เมืองเขามานานแล้วเหมือนกันการใช้ล่ามก็ไม่ใช่เรื่องที่วัดความสามารถส่วนตน ล่ามมืออาชีพก็เป็นความสามารถเฉพาะทางค่ะ..ยายธี