เมื่อชีวิตยังไม่สิ้นสุด
ฉันพบ ฉันจึงโพสต์ ฉันไม่ได้ทุกข์โศก แค่พบทางออก จึงได้โพสต์ผ่านเฟสบุ๊คไปว่า “จะเพิกเฉย ฤๅจะเดินต่อ จะนั่งท้อ ฤๅจะปล่อยวาง จะอยู่อย่างไร เมื่อฉันหันหลังกลับไปจะไม่เสียใจ ช่วยบอกที” เมื่อวันสุขที่ 7 ก.พ. 2557 ที่ผ่านมา
วันนี้ความขุ่นในใจ เริ่มตกตะกอน มองเห็นตัวตนที่เป็นอยู่ กับการใช้ชีวิตอย่างประมาทที่ผ่านมา เรามั่นใจในตนเองซะเหลือเกินในหลาย ๆ เรื่องราว ทั้งการเรียนในวัยเยาว์ ทั้งการทำงานที่โง่เขลา ทั้งเรื่องราวของความรัก ที่มั่นใจซะเหลือเกินว่า “ฉันไม่ใจอ่อน และอ่อนแอกับเรื่องแบบนี้แน่ ๆ” โธ่! เป็นไงละ เกือบไปแล้วเรา
เอาน่า...ในเมื่อชีวิตยังไม่สิ้นสุด ก็ต้องก้าวต่อไป ทำสิ่งที่ควรทำให้ดีเต็มที่เท่าที่ศักยภาพเธอมี ผลจะออกมาอย่างไร ก็เป็นเรื่องของผล แต่เหตุเธอทำไว้เช่นไร ใส่ใจและทำเต็มที่แล้ว ก็ปล่อยวางมัน
อยากให้ลองฟังเพลงนี้นะคะ “ยิ่งมืด ยิ่งเห็นดวงดาว” ในเพลงนี้ มีท่อนนึงที่ยัยเบญชอบมั่กมากเลยละ “แค่ลุกขึ้นมา ลืมตาเผชิญกับทุกเรื่องไป ให้ปัญหาคือความท้าทาย ไม่มีอะไรที่ไม่คลี่คลาย”
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
เบญจวรรณ
17 ก.พ. 2557
ตามมาให้กำลังใจ
ชีวิตมีอะไรมากมายครับ
ขอบพระคุณ อ.ขจิต ค่ะ