ครูหยินมีโอกาสได้ใกล้ชิด กับผู้เป็นแม่ที่มีลูกเรียนอยู่ชั้น ป.3
ที่อาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน...เล่าให้ฟังว่า...
เมื่อคราเขาเติบโตขึ้นมาในวัยเด็ก...พ่อแม่เลี้ยงดูให้เขาเป็นคนเก่งในวิชาเรียน
จึงกำหนดให้เขาเรียนพิเศษมาโดยตลอด...
และสุดท้าย....สอบเข้าเรียนต่อในโรงเรียนที่มีชื่อมากที่สุดในจังหวัดตรัง
ทุกอย่างสมหวังดั่งความปรารถนาของพ่อ แม่
สุดท้ายก็สามารถสอบเข้าเรียนต่อในมาหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขาตหาดใหญ่
การเรียนก็ประสบผลสำเร็จดังปรารถนา...ทุกย่างก้าว
ด้วยวิชาการ..ที่เต็มเปี่ยม หลักสูตรแน่นหนัก...ไม่รู้จักคำว่ากิจกรรม
เพราะชีวิตถูกสอนให้รู้จักคำว่า..มุ่งหน้าตั้งตาเรียนเพื่อความสำเร็จ
.....................................................
ในความสำเร็จที่ผ่านมา
เขาเริ่มรับรู้ว่า...เขาไม่เคยได้แก้ปัญหาชีวิตด้วยตัวเอง
ในวันที่เขามีครอบครัว...มีลูก....
ภาพเขายิ่งเด่นชัดขึ้นทุกวันว่า...
เขาขาดทักษะในการดำเนินชีวิต...ขาดทักษะการคิด และแก้ปัญหาในทุก ๆ ด้าน
ขาดทักษะในการอยู่ร่วมกันในสังคม....เข้ากับเพื่อนได้ยาก...
ขาดแม้กระทั่งทักษะการคุยกับเพื่อนในสังคม
-----------------------------------------
สุดท้ายครอบครัวก็หย่าร้าง
เหลือไว้แต่ลูกน้อยที่คอยตอกย้ำการก้าวที่ผิดพลาดในชีวิต
เขาจึงนำบทเรียนของเขามาใช้ในการเลี้ยงลูก
ด้วยการปล่อยให้ลูกคิดเอง ทำเอง เผชิญปัญหาด้วยตัวเอง
ไม่ให้ลูกเรียนพิเศษ..แต่ให้ลูกเรียนรู้ชีวิตจริง...
และเขาเชื่อมั่นว่า ลูกจะไม่อ่อนแอ..เหมือนแม่ที่ผ่านมา
บันทึก 8 กุมภาพันธ์ 57