รอยยิ้มจากผู้ป่วยจิตเวช

    หากเอ่ยถึงคนไข้จิตเวชหลายๆคนมักติดภาพลักษณ์ทางด้านลบ บางคนอาจกลัว แต่เมื่อฉันได้เข้ามาฝึกงานได้มาใกล้ชิด ทำให้ฉันมองอะไรต่างออกไป วันแรกที่เดินเข้าตึกผู้ป่วย ฉันทั้งตื่นเต้นทั้งกลัว ซึ่งตอนนั้นฉันเดินไปกับพี่ CI เมื่อกำลังเดินออกมาคนไข้คนนึงกึ่งเดินกึ่งวิ่ง มุ่งหน้ามาทางเรา ทุกคนตกใจและหยุดเดินหันกลับไปมอง คนไข้ยื่นดอกเฟื่องฟ้ามาให้ และบอกว่านี่ของขวัญปีใหม่ครับ ผมยังไม่ได้ให้ของขวัญปีใหม่หมอเลย แล้วคนไข้ก็ยื่นดอกไม้มาให้พี่CI เป็นภาพแรกที่ฉันประทับใจ

   และเมื่อได้ไปสัมภาษณ์ผู้ป่วยคนแรกเมื่อพูดคุยไปได้สักพัก จนเริ่มคุ้นชิ้นกัน คนไข้ยื่นลูกอมมาให้ เป็นอีกเหตุการณ์ที่ฉันไม่คิดว่าจะได้พบในการฝึกงานครั้งนี้ และหลังจากวันนั้นทุกๆครั้งที่เดินผ่านคนไข้คนนั้นยิ้มให้ฉันเสมอ มีครั้งนึงฉันเข้าไปถามว่าจำฉันได้ไหม ฉันชื่ออะไร คนไข้บอกจำได้แต่จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร ก็เป็นอีกความน่ารักของคนไข้ฝ่ายนี้

    วันนี้เองขณะนั่งทำกิจกรรมงานศิลปะ คนไข้คนนึงซึ่งเป็นคนไข้ที่ต้องมาทำงานศิลปะเป็นประจำทุกวัน วันนี้คนไข้ท่าทางดีขึ้นมาก จากปกติก้มหน้าไม่ค่อยสบตา ไม่แสดงสีหน้า ฉันนึงสงสัยจึงปรึกษากับพี่CI ว่าวันนี้คนไข้ท่าทางดีขึ้นนะ พี่ว่าเค้าจะจำอะไรได้ดีขึ้นหรือเปล่า พี่ส่ายหน้า แต่ฉันยังสงสัยจึงขอทดสอบ ฉันทดสอบด้วยการถามชื่อ สมาชิกในกลุ่มซึ่งปกติคนไข้รายนี้มักจะบอกว่านึกไม่ออก แต่วันนี้บอกชื่อสมาชิกในกลุ่มได้ 1 คน และยังจำฉันได้ แต่จำพี่CI ที่ฝึกทุกวันไม่ได้ทุกคนต่างหัวเราะชอบใจ เป็นอีกภาพประทับใจของการฝึกงานในวันนี้ ^^