เรื่องของถึดทือ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มนุษย์ค้นพบอุปกรณ์ชนิดหนึ่งที่ใช้ตัดแบ่งสิ่งของออกจากกัน

มนุษย์เรียกอุปกรณ์ชิ้นนั้นว่า "ถึดทือ"

มนุษย์ใช้ถึดทือนี้ตัดแบ่งทุกอย่างที่พบเจอเพื่อแบ่งปัน

อาหารการกิน เนื้อสัตว์ พืชพรรณ ถูกแบ่งปันให้พอกินได้ทั่วกัน

เพราะคุณอนันต์ของเจ้าถึดทือ

 

มนุษย์จึงออกกฎเกณฑ์ขึ้นมาว่า

เมื่อใดก็ตามที่พบเจออะไรที่ต้องแบ่งปัน จะต้องใช้ถึดทือเท่านั้นเป็นเครื่องช่วยแก้ไขปัญหา

มนุษย์จึงต่างยึดมั่นต่อกฎการใช้ถึดทือแต่นั้นเป็นต้นมา

 

แต่แล้ววันหนึ่ง มนุษย์ก็พบกับภาวะแห้งแล้ง ขาดน้ำที่จะดื่มกิน จึงพากันแสวงหา และค้นพบกับแหล่งน้ำเล็กๆแห่งหนึ่ง

ด้วยกฎที่เคยใช้มาว่า ไม่ว่าจะเจออะไรก็ตาม มนุษย์ต้องใช้เจ้าถึดทือนี้ ในการตัดแบ่ง เพื่อแบ่งปันให้เท่ากัน

มนุษย์จึงเอาเจ้าถึดทือนี้ในการตัดน้ำเพื่อแบ่งปัน

 

แต่คนแล้วคนเล่าที่ผลัดกันใช้ถึดทือตัดน้ำแล้วไม่สำเร็จ

แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ มนุษย์จึงยังคงใช้ถึดทือพยายามตัดน้ำเพื่อแบ่งปันกันอยู่อย่างไม่ลดละความพยายาม

ด้วยหวังและเชื่อมั่น ว่าถึดทือนั้นเป็นสิ่งเดียวที่จะแก้ปัญหาทุกอย่างได้เสมอ

 

คนแล้วคนเล่าค่อยๆทะยอยล้มตายกันไป ด้วยการขาดน้ำ

มนุษย์ที่เหลือต่างก็ยังคงยึดมั่นกับกฎเกณฑ์ที่ต่างเชื่อกันว่า ถึดทือเท่านั้น ที่จะใช้แก้ปัญหาการแบ่งปันทุกสิ่งทุกอย่างได้...

 

และมนุษย์ยังคงผลัดกันใช้ถึดทือตัดแบ่งน้ำอยู่ จนกระทั่ง...

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

รออ่านเฉลย...จนกระทั่ง...

[กล้วยไข่]

อะไรเอ่ยอ่านแล้วต้องคิดตาม???