เดิน วิ่ง เดิน วิ่ง เดิน วิ่ง 17 ม.ค. 57

มาถึงช่วงเย็นของพวกเราอีกรอบหนึ่งแล้ว ช่วงนี้อากาศดีตลอดเลย เหมาะแก่การไปวิ่งออกกำลังกายกันครับ

เวลา 16.30 น. ทุกคนเริ่มลืมตาดูโลกอีกครั้งจากการหลับใหลอันยาวนานเพราะความเหนื่อยล้า ค่อยๆลุกทีละคน ไปเปลี่ยนชุด สวมถุงเท้ารองเท้า พร้อมลุยกัน *\(^0^)/* วันนี้สิ่งที่พวกเราจะทำนอกเหนือไปจากปกติทั่วไปก็คือการแจกสมุดให้ความรู้เกี่ยวกับโรคเบาหวานและแนะนำการปฏิบัติตัว เล่มเล็กๆสีเขียวๆอ่ะครับ น่าจะเคยเห็นกันในสัปดาห์ก่อนมาแล้ว เอาไว้สำหรับคนที่ยังไม่ได้ หรือได้แล้วก็เอาไปอีกได้ เอาไว้แจกคนในครอบครัวอ่านก็ได้เช่นกันครับ นอกนั้นก็เหมือนเดิมครับ เวลาใกล้ๆ 17.00 น. ก็ค่อยๆเดินกันออกจากบ้าน =_=“

เวลา 17.00 น. ก็ไปถึงรร.วันครู มีคนมานั่งรอกันเยอะพอสมควรเหมือนวันก่อนๆ คราวนี้มีพี่จิ๋มมารอดูด้วย จะมาดูว่ากิจกรรมเป็นอย่างไร ดำเนินไปได้ดีหรือไม่ และจะต้องแนะนำตรงไหนบ้าง หลังจากนี้ก็มีคนมาเรื่อยๆเหมือนเดิมครับ คนที่มาประจำทุกวันก็มีเยอะพอสมควรครับ พอมารวมตัวกันที่หน้าเสาธงเรียบร้อยก็เปิดเพลงทันที ตืดตือดือตือตืดตื๊ด... วันนี้พี่อสม.เหมือนเริ่มชินกับการเป็นคนนำแล้ว ไปตั้งแถวรอไม่ต้องให้พวกเราเรียกเลย แต่เรื่องท่า Warm up ยังจำไม่ค่อยได้กัน ก็มีเพื่อนช่วยนำเพิ่มอีก 1 คน พอทำการ Warm up ประมาณ 10 นาทีก็เริ่มเดินวิ่งได้ ปกติแล้วจะทำกัน 5 รอบแต่วันนี้จะเพิ่มเป็น 6 รอบครับ ค่อยๆปรับเพิ่ม ถ้าไม่ไหวก็จะกลับเป็น 5 รอบเหมือนเดิมก่อน แต่ดูแล้วทุกคนก็วิ่งกัน 6 รอบได้นะครับ เดินวิ่งสลับกัน ทำเรื่อยๆ เหนื่อยก็พักครับ เพื่อนๆทุกคนก็ได้วิ่งกันหมดทุกคนเลย พี่จิ๋มก็ยืนให้กำลังใจและดูกิจกรรมของเราอยู่ด้วย ไปชมภาพกิจกรรมของวันนี้กันเลยครับ

บรรยากาศก็ยังคงความสนุกสนานปนความอบอุ่นเหมือนเดิม เพราะทุกคนที่มาทำกิจกรรมร่วมกันในแต่ละวันก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้นๆ ได้พูดคุยกันมากขึ้น ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ดีครับ ทำให้เรารู้สึกว่ากิจกรรมนี้ใครๆก็สามารถมาร่วมได้ ทำเป็นประจำทุกวันจนเกิดเป็นวงจรความเคยชิน ก็จะทำให้กิจกรรมนี้สามารถดำเนินต่อไปได้เรื่อยๆ แม้ว่าพวกเราจะออกจากชุมชนนี้ไปแล้ว น่าจะเป็นความยั่งยืนที่หลายๆคนคาดหวังให้เกิดขึ้นสินะครับ เสียงตอบรับจากผู้ที่เข้ามาร่วมกิจกรรมก็ดีครับ เหมือนว่าออกกำลังกายทำให้ขยับแขนขาได้ดีขึ้น ร่างกายคล่องแคล่วขึ้น เห็นแบบนี้แล้วอยากทำอีกเรื่อยๆ หลังจากเดินวิ่งกันไปแล้ว 6 รอบก็มา Cool down ผ่อนคลายกล้ามเนื้อกัน พี่อสม.ก็ยังจำท่าไม่ค่อยได้ เพราะความจริงก็ใช้ท่าเดียวกับ Warm up นั่นแหล่ะครับ แต่ท่ากายบริหารมณีเวชที่ทำหลังจาก Cool down แล้วก็ยังพอจำได้อยู่ครับ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะท่ากายบริหารมณีเวชไม่ค่อยมีข้อจำกัดมากนัก และท่าก็ง่ายๆอยู่แล้ว เหมาะกับทุกคน ส่วนท่า Warm up และ Cool down แค่สามารถทำท่าพื้นฐานได้ก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องเหมือนที่เราสอนไปทุกท่า บางครั้งต้องไปปรับใช้ให้เข้ากับบริบทของคนในชุมชนอีก หลังจากนั้นก็ทำการแจกหนังสือให้กับผู้ป่วยเบาหวานที่มาร่วมกิจกรรมครับ ถึงตรงนี้ก็เป็นอันเสร็จสิ้นกิจกรรมของพวกเราในวันนี้ เวลาก็ประมาณ 18.00 น. พอดี เหลือเวลาที่พวกเราจะอยู่ชุมชนแห่งนี้อีกไม่เกิน 3 วัน พวกเราคงคิดถึงผู้คนที่นี่มากๆแน่เลยครับ ดังนั้นเพื่อจะได้ลิ้มรสบรรยากาศของชุมชนแห่งนี้ให้ได้มากที่สุด พวกเราก็เลยจะไปกินอาหารทะเลที่ร้านอาหารกัน

นี่คือร้านที่พวกเราไปกันในวันนี้ครับ ร้านบ้านพักสมบูรณ์ อาหารทะเลก็สั่งไม่ต่างไปจากทุกครั้งที่สั่งหรอกครับ ปูผัดผงกะหรี่ ปลากระพงนึ่งมะนาว กุ้งชุบแป้งทอด ฯลฯ ตอนไป ท้องฟ้าก็ยังไม่มืดดี ก็เลยมีโอกาสไปเดินริมทะเลกันครับ รับลมเย็นๆ สบายดีนะครับ

สำหรับร้านนี้อาหารได้ค่อนข้างช้าครับ ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ชม แต่รสชาติถือว่าอร่อยดีครับ ก็สมกับที่ต้องให้รอ กินกันไม่วางช้อนเลย

พระอาทิตย์ก็ค่อยๆตกดิน ลับขอบฟ้าไป อาหารที่สั่งมาก็ค่อยๆหมดไป เป็นเวลาที่พวกเราอิ่มกันแล้ว กินกันเรียบเลย ราคาก็เหมือนร้านอาหารทะเลทั่วไปอ่ะครับ ก็ไม่ถูกเท่าไรนัก แต่ก็ถือว่ามาซื้อบรรยากาศละกันครับ ^_^ ไม่เครียดๆ

พอกลับถึงบ้านก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำตามคิว บางส่วนก็ไปซื้อของที่ 7-11 ไว้ตุนเป็นอาหารเช้าสำหรับวันพรุ่งนี้ บางส่วนก็นั่งจัดของหรือพิมพ์งานรออาบน้ำต่อ บรรยากาศการทำงานของพวกเราตอนนี้ก็เริ่มเครียดแล้วครับ เครียดตรงที่งานแต่ละคนดูไม่ค่อยเป็นไปอย่างที่วางแผนหรือคิดกันไว้ สภาพที่เห็นก็เลยดูขะมักเขม้นกันทุกคน หัวหมุนตาเหลือกกันหมด แต่ไม่ถึงขั้นว่าเครียดจนทำอะไรไม่ได้เลยนะครับ =w=b พวกเราบริหารความเครียดกันได้ดีพอสมควร

นี่เป็นภาพบรรยากาศการทำงานเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมาครับ

สำหรับวันนี้ก็จบลงไปได้ด้วยดี เวลาถือว่าผ่านไปเร็วมากครับตั้งแต่พวกเรามาเยือนที่ชุมชนแห่งนี้ ความสนุก ความสุข ความทรงจำ และประสบการณ์ที่ดีที่เกิดขึ้นกับพวกเราในชุมชนแห่งนี้จะสลักไว้ในใจของพวกเราตลอดไป เวลาที่พวกเราต้องอยู่ที่นี่ต่อก็น้อยลงทุกที เวลาที่เหลืออยู่จึงถือว่ามีความสำคัญกับพวกเรามาก ทุกวินาทีที่ผ่านไปก็คือความทรงจำใหม่ของพวกเราที่เกิดขึ้น อย่าลืมมาชมบันทึกของพวกเราอีกนะครับ ใกล้จะถึงจุดจบแล้ว มาเริ่มนับถอยหลังกันดีกว่าครับ 4…

「ความทรงจำดีๆที่เกิดขึ้น ณ ชุมชนแห่งนี้จะสลักอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป」

by Kiba-kun

[หมอมุ่ยครับ]

"ความทรงจำดีๆที่เกิดขึ้น ณ ชุมชนแห่งนี้จะสลักอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป"

เมื่อไหร่่ คิดถึงกลับมาอ่านได้ครับ

บางครั้งเป็นกำลังใจยามเราท้อด้วยนะ